گردش›یک سفر یک کتاب |همراه با منصور ضابطیان در گیلان|

ساعت حرکت: ۱۳:۰۰
ساعت برگشت: ۲۳:۰۰ (در صورت نبود ترافیک غیرعادی) 
مکان حرکت: میدان ونک

اطلاعات بیشتر:
۰۹۱۰۸۵۷۸۷۵۵

کتاب و کتاب‌خوانی همیشه پناهی برای اهل مطالعه است تا از هیاهوی زندگی دور شوند و دمی را در دنیای متفاوت داستان‌ها و تحلیل‌ها بگذرانند.
این روزها که همه اخبار و مطالب، خلاصه شده و در فضای مجازی است باز هم چیزی از جذابیت کتاب‌ها کم نشده، مخصوصا لذت مطالعه کتاب‌های کاغذی!
حال وقتی کتاب‌خوانی با هیجان سفر همراه شود، لذتی دو چندان دارد. 

در سری برنامه‌های یک سفر یک کتاب قصد داریم دوستان علاقه‌مند به کتاب و سفر را گرد هم آوریم تا خاطرات شیرین و هیجان‌انگیزی باهم بسازیم و از معاشرت و هم‌صحبتی با نویسنده و یا مترجم کتاب و همچنین دوستان همراه، لذت ببریم.

برنامه سفر
در این سفر به اطراف رشت زیبا (شهر باران) می‌رویم تا شاید تداعی‌گر اقلیم سرسبز و بارانیِ ویتنام باشد.
حرکت ما از تهران ساعت ۱۳ است که حدود عصر به اقامتگاه بومگردی در اطراف رشت می‌رسیم، بعد از استراحتی کوتاه به گپ و گفت پیرامون کتاب «موآ» می‌نشینیم.
شب بعد از صرف شام، دور آتش نشسته و تا پاسی از شب به گفتگو ادامه می‌دهیم. صبح جمعه صبحانه را میل نموده و گشتی در منطقه می‌زنیم، سپس به صرف ناهار می‌پردازیم و بعد از استراحتی کوتاه و ثبت خاطرات به صورت تصویری یا متنی بعدازظهر به سمت تهران برمی‌گردیم.

نکات مهم:
- برای بهره‌مندی و مشارکت بیشتر لطفا قبل از سفر، کتاب را مطالعه نمایید.
- اقامت به صورت گروهی خواهد بود و امکان بهره‌مندی از فضای اختصاصی وجود نخواهد داشت.
- لطفا تا حد ممکن از آوردن ظروف یکبارمصرف خودداری کنید.

درباره کتاب
ششمین سفرنامه منصور ضابطیان
«اینکه ویتنام را برای سفر انتخاب کردم شاید به خاطر رازآلودگی‌اش بود. چیزی درباره‌اش نمی‌دانستم و به نظرم سرزمین بکر و جذابی می‌آمد. پس یک روز نشستم پای اینترنت و شرایط گرفتن ویزا، کامنت‌های آدم‌هایی که به ویتنام رفته بودند، شرایط پروازها و غیره را بررسی کردم. مشتاق‌تر شدم. به نظرم باید ویتنام را می‌دیدم و خوانندگان کتاب‌هایم را با آنجا آشنا می‌کردم. پس رفتم....
نام ویتنام برای نسل پیشین ما یادآور جنگی است که از آن شنیده‌ایم، اما کمتر می‌دانیم چه آغاز و انجامی داشته است. برای نسل ما که خود در جنگ بزرگ شد، نام ویتنام یادآور نام برنج‌های کوپنی‌ای بود که با شیوه پخت ایرانی به بدترین شکل ممکن تبدیل می‌شد. شاید بچه‌های امروز اسم ویتنام را بیشتر روی برندهای کفش و لباس دیده باشند... به همین دلیل بعید می‌دانم کسی از ما جلوه‌ای از هنر و فرهنگ ویتنام را به خاطر داشته باشد یا چیزی غیر از اینها بداند!»

خرید کتاب از شهرکتاب‌آنلاین