نمایشگاه›خط نگاره های ابراهیم حقیقی

افتتاحیه: جمعه ۲۴ آبان ۱۳۹۸ ساعت ۱۶ الی ۲۱

تلخ و شیرین همچون خاطراتی پراکنده
امیر سقراطی

در گرافیک ایران هنرمندان محدودی بوده‌اند که دانش گرافیک و زیربنای اصول زیباشناسی آن را با هنرهای تجسمی پیوند زده و از مرزهای این هنر گذر کرده باشند. ابراهیم حقیقی از هنرمندانی است که به واسطه معرفت و دانش عمیق‌اش از هنرهای تجسمی و آزمودن خلاقۀ دستاوردهای بصری و احاطه و اشرافش بر «تصویر» این کار را امکان‌پذیر کرده است. 
او هنرمندی چند‌وجهی است و چند‌ساحتی بودن اش را در خط نگاره هایش به رخ می‌کشد؛ در خط‌نگاره‌ها با دوگانگی‌ای روبرو هستیم که ابراهیم حقیقی آن ها را به‌خوبی به‌هم پیوند می‌زند: پیوند سنت و مدرنیسم، گرافیک و نقاشی، ادبیات و تصویر.  
این بار ابراهیم حقیقی در نمایش خط‌نگاره‌هایش آثاری لطیف تر و ملایم‌تر از کارهای یک دهه اخیرش را به نمایش گذاشته است: آن غوغای درونی و شورانگیزی خط، جایش را به لطافت رنگ و رازآمیزی خوشنویسی داده است.
در مجموعه اخیر که نمایش دستاوردهای هنرمند در ۷۰ سالگی است، گذر خاطرات و مخاطرات با همۀ تلخ و شیرین‌اش، پیش روی مخاطب است: تیله ها، عکس‌های کودکی هنرمند، تصویر مادر هنرمند و عکس‌هایی از آلبوم‌های خانوادگی و نمایش کلمات و جملاتی همچون «یاد باد آن روزگاران»، «به کجای این شب تیره»، «ابرهای همه‌عالم شب و روز….»، «من دلم سخت گرفته است...»، «وقتی که من بچه بودم...» تاکیدی بر این خاطرات پراکنده است. 
کارهای اخیر ابراهیم حقیقی در اینجا، بیشتر نقاشی هستند تا «نقاشی- خط» (و یا به قول او خط‌نگاره). زبان نقاشی های اخیر بی‌واسطه‌تر از گذشته‌اند و محملی برای القای احساس‌های متفاوت هنرمند شده‌اند. ایجاز در استفاده از عناصر بصری، ترکیب نوشته‌ها با رنگ و میل به ناخوانایی، انتزاع خوشنویسی و غلبه هیجانات رنگ بر مفهوم ادبیِ خط، تفکر هنرمند و تاکید او را بر ایده اصلی کارها یعنی «نمایش خاطره» نشان می‌دهد.