سانس 20:30 کار کلا منتفی شده یا اصلا همچین سانسی در ابتدا وجود نداشته؟

یادش آمد که بر آن اوج سپهر
هست پیروزی و زیبایی و مهر

فرّ و آزادی و فتح و ظفرست
نفس خرّم باد سحرست

دیده بگشود و به هر سو نگریست
دید گردش اثری زینها نیست

آنچه بود از همه سو خواری بود
وحشت و نفرت و بیزاری بود

بال بر هم زد و برجست از جا ... دیدن ادامه ››
گفت : کای یار ببخشای مرا

سال‌ها باش و بدین عیش بناز
تو و مردار تو عمر دراز

من نیم در خور این مهمانی
گند و مردار ترا ارزانی

گر بر اوج فلکم باید مرد
عمر در گند به سر نتوان برد



(عقاب اثر دکتر پرویز ناتل خانلری)


http://persianpoem.blogfa.com/post/40

پس از مرگ سزار :



قاتلان که از عمل خود بهت‌زده شده بودند، پس از لحظه‌ایی پراکنده شده و فرار کردند. جسد بی‌جان سزار در سکوت تالار وسیع مجلس سنا در کنار مجسمه پمپه افتاده بود. شنل سفیدش دریده و خون آلود بود. از ۲۳ جراحتی که به صورت، گردن، سینه و شانه‌هایش وارد آمده بود، خون می‌چکید و دهانش که لحظه‌ای پیش کلمات عتاب‌آمیزی خطاب به بروتوس از آن خارج شده بود و پیشانی رنگ باخته‌اش، اندوه عظیمی را منعکس می‌ساخت و چشمانش به طرف مجسمه پمپه دوخته شده بود و گویی این پیکر برنزی را مورد پرسش قرار ... دیدن ادامه ›› می‌داد.

در تالار وسیع مجلس سنا، آفتاب کمرنگ روز ۱۵ مارس، اشعه غم‌انگیز خود را بر روی صندلی‌های مرمری می‌افکند.

در طی آن روز یک نوع حیرت و بهت بر شهروندان سایه افکنده بود و مردم دچار وحشت و افکار خرافاتی گردیده بودند. در میخانه‌های شهر مشتریان از هشدار‌های غیبی سخن می‌گفتند و کشف استخوان‌های عتیق، ظهور اشباح مسلح به شمشیر‌های آتش‌زا، فریاد‌های پرندگان شب‌خیز، زوزه‌های گرگ‌ها و شیهه اسبان را بخاطر می‌آوردند.

به عقیده آن‌ها خدایان خواسته بودند که با این علایم پدر میهن را از خطری که او را تهدید می‌کرد، آگاه سازند. ولی متاسفانه سزار به این هشدار‌ها توجه نکرده بود. روز بعد موقعی که بروتوس برای توجیه عمل خود در میدان عمومی شهر به سخنرانی پرداخت، کسی به گفته‌های او گوش نداد. یکی دیگر از توطئه‌گران که برای سخن گفتن پشت‌ تریبون قرار گرفت، با فریاد‌های تهدید‌آمیز مستمعان روبرو شد. بالاخره توطئه‌گران ناچار شدند که از خشم مردم به عمارت کاپیتولا پناهنده شده و تحت حمایت گلادیاتور‌ها در آیند.

سربازان سابق سزار که در اطراف رم مستقر بودند، به گروه‌های کوچکی تقسیم گردیده و وارد شهر شدند. سیسرون پیشنهاد کرد که کودتایی صورت گیرد و قدرت بین کاسیوس و بروتوس تقسیم شود. ولی بروتوس از مشارکت در حکومت امتناع ورزید.

کلمات سرزنش‌آمیزی که سزار هنگام مرگ به زبان آورده بود، توان و نیروی او را در هم شکسته بود. شب‌ها، خواب‌های وحشتناک به سراغش می‌آمد و شبح سزار همواره او را تعقیب می‌کرد تا این که سرانجام تصمیم به خودکشی گرفت و با افکندن خود بروی شمشیر خویش جان سپرد.

به دستور اوکتاو سر بروتوس را بریدند و به رم فرستادند و در پای مجسمه سزار قرار دادند.

هیچ یک از قاتلان سزار بیش از سه سال پس از مرگ او زنده نماندند. تمام آن‌ها به طرز تأثرانگیزی جان سپردند و بعضی از آنان با همان خنجری که برای کشتن سزار به کار برده بودند، خود را کشتند.

اهالی رم که مراسم تدفین سزار را با شکوه فراوان برگزار کرده بودند، تصمیم گرفتند که محوطه‌ای را که قتل سزار در آن به وقوع پیوسته بود، با کشیدن دیوار‌هایی به دور آن محصور و مسدود نمایند و روز ۱۵ مارس را روز پدرکشی نام‌گذاری کنند و برای همیشه تشکیل مجلس سنا در روز‌های ۱۵ مارس را ممنوع بدانند.

اغلب امپراتور‌های هم که پس از مرگ سزار به حکومت رسیدند، زیر ضربات خنجر‌های توطئه‌گران یا شورشیان جان سپردند و تاریخ آنان جز یک سلسله جنایات، کشتار‌ها، زهر خوراندن‌ها و شورش‌های ناشی از ستمگری چیز دیگری نیست.

متن منسوب به زنده‌یاد دکتر هادی خراسانی

پینوشت:همچنان خیلی مربوط به نمایش نیست اما من چون تحت تاثیر تاریخ نمایش هم قرار گرفتم،هرچیزی راجع به سزار میخونم و در نظرم جالب میاد اینجا میگذارم شاید شما هم دوست داشته باشین به خاطر همین ازتون عذرخواهی میکنم

خیلی نیاز نیست در این حد واقعا راجع به سزار دونستن ولی من چون دیدم مطلب خوبیه گفتم به اشتراک بگذارم اینجا تا دوستانی که نمایش رو دیدن خط و ... دیدن ادامه ›› ربطش رو باهم بسنجن


روز ۱۵ مارس مکررا به سزار راجع به خطری که او را تهدید می‌کرد، هشدار داده شده بود. کالپونیاه -همسرش- به سبب خوابی که دیده بود، دچار وحشت شده و کوشید که شوهرش را از رفتن به مجلس سنا بازدارد. سزار در بدو امر تسلیم نظر همسرش گردید ولی موقعی که دسیموس -یکی از توطئه‌گران- به دنبال او آمد، وی عازم مجلس سنا گردید.

وی در بین راه به فالگیری برخورد که قبلا او را از واقعه شومی که دروز ۱۵ مارس رخ خواهد داد برحذر ساخته بود. سزار با خنده به او گفت:

به طوری که می‌بینی روز ۱۵ مارس فرارسیده و واقعه شومی رخ نداده است.

فالگیر پاسخ داد: صحیح است ولی هنوز این روز به پایان نرسیده است.

اندکی دورتر، خطیبی به او نزدیک شده و یادداشتی را به وی تسلیم و تقاضا کرد که بی‌درنگ آن را بخواند. این یادداشت از وقوع توطئه‌ای که در شرف انجام بود خبر می‌داد. سزار یادداشت را گرفت ولی آن را نخواند. گویی وی تقدیر را به مبارزه می‌طلبید.

هنگامی که سزار وارد مجلس سنا گردید و به سوی صندلی مخصوص خود قدم برمیداشت، تمام سناتور‌ها به احترام او از جای بلند شدند. در این موقع یکی از توطئه‌گران به عنوان این که تقاضایی از سزار دارد، به او نزدیک شد و سایر توطئه‌گران به بهانه پشتیبانی از تقاضای همکار خود، دور سزار جمع شده و او را محاصره کردند.

سزار برای ر‌هایی یافتن از این محاصره از جای خود برخاست. در این هنگام تولیئوس سییمبر -یکی از توطئه گران- شنل سزار را گرفته و او را به سوی خود کشید و کاسکان – یکی دیگر از توطئه‌گران- با خنجر ضربه‌ای به گردن او وارد آورد.

سزار روی خود را برگرداند و فریاد زد: معنی این حرکت خشونت‌آمیز چیست؟

در این هنگام توطئه‌گران از تمام اطراف با خنجر‌های برهنه، خود را به روی او افکندند. موقعی که سزار در بین مهاجمان چشمش به بروتوس افتاد، با صدای آهسته و لحن ملامت‌آمیزی گفت: «بروتوس تو هم (چطور پسرم! تو هم جزو آن‌ها هستی)…»

آنگاه سزار صورتش را با شنل پوشاند و بدون آن که مقاومتی از خود نشان دهد در زیر ضربات مهاجمان از پای درآمد.

از همین الان خیره به شروع بلیط فروشی هستم و این بار هم عاجزانه استدعا دارم که دوستان کمی فقط کمی مرحمت بفرمایند یک بلیط درست حسابی بهمون برسه....روی سخنم هم با اون دوستان عزیز فرز و چابکی هست که مهارت زیادی دارن خواهشا یه چند ثانیه دست به موس نرسونن...😁

برای تماشای بار سوم گیلاس ها بازهم نشستم به خوندن این مقاله ی معرکه و حس کردم به این قسمت از مقاله باید خیلی ویژه توجه بشه و جدا اینجا گذاشتمش و اگه از دیدنش اذیت میشین واقعا عذرخواهی میکنم :)
حتی اگه حوصله ی خوندن کل مقاله رو ندارین،این قسمت رو حتما بخونین چون در نظرم برای درک بهتر شکوفه ها واقعا کمک کننده ست....مخصوصا درک لحظه و اینکه چرا حرکات دو بازیگر در ابتدا بسیار آهسته و شاید خسته کننده به نظر بیاد.


آنچه رفتار ژاپنی­ها را متمایز می ­کند این است که زودگذر بودن زندگی را تبدیل به بهانه ­ای برای غم پروردن و دریغ خوردن نکرده­ اند. بودایی ­هایی که معتقدند گذشته و آینده هردو توهّمند نمی ­توانند به اندازهء بقیهء مردم دنیا نوستالژی را جدّی بگیرند و برای ذات ناپایدار جهان مرثیه بخوانند. در عوض، ژاپنی­ها دربارهء احساس دیگری حرف می ­زنند که همهء ما از وجودش آگاهیم، امّا نمی ­توانیم به راحتی توصیفش کنیم. در زبان آنها این حسّ مبهم با عبارت «مونو_نو_آواره» بیان می ­شود. ترجمهء کلمه به کلمهء این اصطلاح «احساس همدردی نسبت به چیزها» است، امّا معنای حقیقی آن «آگاهی به فانی بودن» است. اگر نوستالژی را حسرت خوردن برای گذشته تعریف کنیم، «مونو­­­_نو_آواره» نقطهء مقابل آن خواهد بود. در این طرز فکر خاطرات تلخ و شیرین گذشته اهمیت ندارند. آنچه مهم است ... دیدن ادامه ›› آگاه بودن به حضور لحظهء اکنون و بازگشت ناپذیر بودن آن است. «مونو_نو_آواره» نوستالژی زمان از دست رفته نیست، مراقبت از لحظه ­هایی است که همین حالا مثل شکوفه­ های گیلاس جلوی چشم­های ما می ­شکفند و به سرعت پژمرده می ­شوند.

زمانی از یک دوست ژاپنی خواستم مفهوم «مونو_نو_آواره» را برایم توضیح دهد. او گفت: “قابل توضیح دادن نیست. فیلم­ های یاساجیرو اوزو را تماشا کن.” بعدها فهمیدم این جوابِ بسیاری از ژاپنی­ های اهل فرهنگ به کسانی است که دربارهء معنای این اصطلاح غریب کنجکاوی می ­کنند. ریتم فیلم­ های یاساجیرو اوزو برای بینندهء عام بسیار کُند و تماشای آنها خسته­ کننده است، امّا اگر کمی صبر و حوصله داشته باشیم بالاخره متوجّه می ­شویم که حرف حساب این کارگردان فقید چه بوده است. در سینمای اوزو بیش از آنکه قصّه­ مهم باشد یادآوری این حقیقت اهمیت دارد که پیش پا افتاده ­ترین لحظات زندگی منحصر به فرد و غیر قابل بازگشتند. می ­توان به پلان­ هایی مثل حرکت چند قایق روی رودخانه، دویدن بچّه­ها به سمت مدرسه، یا دمپایی­ هایی که پشت در اتاق خواب جفت شده­ اند نگاه کرد و از خود پرسید که چرا اوزو داستانش را قطع می­ کند و برای مدّتی نسبتاً طولانی چیزهایی را نشان می ­دهد که ربط چندانی به ماجرایی که در حال اتّفاق افتادن است ندارند. اگر با مفهوم «مونو_نو_آواره» آشنا باشیم قصد کارگردان را می­فهمیم. او می ­خواهد به یاد ما بیاورد که داستان اصلی خود زندگی است. برای اوزو برخورد قطرات آب با چتر سرخ رنگی که در خیابان و زیر باران جا مانده است از فراز و فرود دراماتیک سرگذشت آدم ­هایی که از پشت پنجره به همان چتر نگاه می ­کنند کم اهمیت ­تر نیست. در یک روایت دراماتیک بعضی لحظات زندگی­ یک قهرمان فرضی را برجسته می­ کنند و اضافه ­ترها را دور می­ندازند، زیرا فرض بر این است که بخش­ هایی از زندگی قیمتی ­ترند و ارزش در یاد ماندن و به یاد آورده شدن را دارند. مابقی فقط اعدادی روی صفحات تقویمند. نقطهء مقابل چنین دیدگاهی مکتب ذنِ آیین بودایی است که ستون اصلی فرهنگ ژاپن به حساب می ­آید. برای رهروان ذن تمام ثانیه­ ها هم­ ارزش و گرانقیمتند. این همان طرز فکری است که آدم­ هایی مثل اوزو را می­ پروراند؛ کسانی که می ­توانند تا ابد به قطره­ های باران نگاه کنند و دلزده نشوند، زیرا در چشم آنها هیچ دو قطره­ای شبیه هم نیستند و تکرارشان ملال نمی ­آورد. بی­ جهت نیست که سینمادوستان هموطن اوزو به او لقب ژاپنی­ ترین فیلمساز تاریخ را داده ­اند، زیرا تا پیش از او هیچ سینماگری چنین مشتاق تک تک لحظات زندگی نبوده است.


http://fardmag.ir/%D8%B4%D9%85%D8%B4%DB%8C%D8%B1-%D9%88-%D8%B4%DA%A9%D9%88%D9%81%D9%87-%C2%AD%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%AF%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%B3/

من خیلی اهل نوشتن نقدهای بلند نیستم و این مورد رو دوستان با تحلیل های فوق العاده شون ماهرانه تر انجام دادن و خواهند داد،اما باید بگم از پنجشنبه و دیدن دوباره ی شکوفه های گیلاس ذهنم همچنان مبهوت چیزی مونده که شاهدش بودم.
قبل دیدن دوباره ی اجرا یک دوست محترم و عزیز مقاله ای رو فرستاد که با خوندن اون مقاله لذت دیدن نمایش رو دو چندان چندان کرد.
از اجرای اولی که تو ایرانشهر دیدم یک سوال تو ذهنم جا مونده بود که چرا نمایش ریتم کندی داره وحتی با وجود اینکه میدونستم قطعا فلسفه ای پشتش هست اما باز هم خیلی متوجهش نشدم!؛اما اجرای مجددی که تو سالن اصلی تئاتر شهر دیدم و لحظه ای ورود جناب رسولی به صحنه؛ یادآوری اون مقاله و ربطش به اجرا؛ذوق عجیب فهمیدنش لذت دوباره دیدن نمایش رو در وجودم صد چندان کرد.(با پذیرش این فکر که با خوندن نظرات دوستان و یا صحبت باهاشون شاید به این مورد هم میرسیدم اما یکباره فهمیدنش با گریز به این نوشته برام خیلی عجیب و غریب خوشایند شد!)
نمیدونم قبل تر،این لینک رو دوستان دیگر تو صفحه به اشتراک گذاشتن یا نه ولی فکر میکنم خوندنش برای کسانی که میخوان به دیدن شکوفه ها برن و حتی رفتن و سوالاتی همچنان براشون وجود داره خالی از لطف نیست.هرچند مطمئنم همتون ماشاء الله در استدلال ؛درک اجرا بسیار قهار و استاد ... دیدن ادامه ›› هستین.

http://fardmag.ir/%D8%B4%D9%85%D8%B4%DB%8C%D8%B1-%D9%88-%D8%B4%DA%A9%D9%88%D9%81%D9%87-%C2%AD%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%AF%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%B3/

من جدا از خود نمایش که میدونم تا مدت‌ها درگیرش خواهم بود یک چیزی ذهنم رو بعد از نمایش حسابی درگیر کرده و اون اینکه رو آینه چی نوشته بود؟از اون فاصله موفق به دیدنش نشدم👀

چه خوش خبری برای ماها که همچنان دلمون میخواست دوباره این شاهکار رو ببینیم💙قطعا نه فورا ولی برای هفته‌ی دوم و سوم باید شتاب کرد😍😍😍😍

بازی ها رو بیشتر از متن دوست داشتم!،کیف کردم از اجرای هماهنگ تک تکشون
فقط پایان بندیش رو خیلی باهاش همذات پنداری نکردم!
ولی با خیالی آسوده خندیدم مخصوصا سر پرده ی دوم ،هرچند پرده ی اول رو هم دوست داشتم
همه گفتن نور و تهویه من میگم صندلی نامناسب :)))

خدا کنه ساعت دوازده همه بریزن اون یکی صفحه (پلاس پلاس به) من چهارتا صندلی درست و درمون گیرم بیاد :)