یادداشتی از کارگردان و نویسنده نمایش تاریکی همچون رویا

علی شهدادی (گارگردان نمایش تاریکی همچون رویا )


انگار قصه ی توست , گذشته ای که می رود و باقی نمی ماند.
تاریکی همچون رویا قصه ی هفت سال است , هفت سالی که مثل دمیدن نفس بر شمعی محو شده و امروز به سراغت آمده.
به سراغت آمده اما تو نمی توانی به سمت او برگردی , چون دیگر رفتی.
تاریکی همچون رویا قصه ی انسان این روز هاست , انسانی که کمتر به پشت سر نظر دارد تا ببیند چه از او بر جای مانده .
به اجرا رساندن این اثر بر خلاف تصور همکاران اصلا کار ساده ای نبود , باید از زندگی خصوصی مرخصی بگیری و بروی به جایی که به آن تعلق داری.
باید بتوانی جهانی که در ذهنت است با ظرافت و احساس توصیف کنی.
احساس میکنم این مهم مقدور شده ( قضاوت با شما ).

دان نیگرو : ( نویسنده نمایشنامه تاریکی همچون رویا )

بسیار خرسند شدم از این که شنیدم نمایشنامه من در ایران اجرا شده است . یکی از برجسته ترین نکات در مورد تئاتر این است که سبب تشکیل جامعه ای از هنرمندان فراتر از زبان و فرهنگهای مختلف میشود . اجرای

تئاتر انسانها را ورای زمان و مکان به یکدیگر پیوند میدهد . این حقیقی است که ما همدلی با کاراکتر ها و آنچه آنان بدان میپردازند عمیقاً آن را درک میکنیم . اینکه نوشته های من مورد توجه مردم اقسا نقاط جهان قرار

میگیرد باعث مباهات و افتخار من است . هنر انسانها را به هم پیوند میدهد .


don nigro :

I was very pleased to hear that my play was being done in Iran . One of the great things about theatre is that it builds a community of artists that can transcend language and cultural differences .

The act of doing theatre can unite people across time and space. It's a way we can identify emotionally , on a deeper level , through empathy with the characters and what they're going through.

That something I've written can matter to people in different parts of the world means a great deal to me. Art connects people