در زمستان یکهزار و چهارصد و دوی هجری دانهای در خاکدان ذهن و اندیشه ای ناآرام و پرهیاهو کاشته شد. با گرمای روحبخش چکامه و در پناه اندیشه بلند سرو آزادمان، ذره ذره قد کشید و به بار نشست. اکنون یاد سرو را به غزل های گلگون استاد پریش عزیزمان آراسته و با حمایت بی منت کتاب البرز تقدیم نگاه پرمهرتان میکنیم. با این امید که یاد استاد پرویز مشکاتیان و استاد بهرام سیاره عزیزمان را در خاطر شما هنردوستان زنده نگاه داریم.
ارادتمند شما طاها پورنیک