نشان دادن رنج و جنون و یأس و امید شخصیت های نمایش در فضایی پر تنش، از دشواری های اجرای کافه کات است. روایت در روایت، پیچیده در خیال و خواب و بیداری. برآشوبیدن بر سلطه و تجاوز و تحقیر. دخترانی که جان به لب رسیده تصمیم به انتقام از متعرض خود می گیرند. در این نمایش از بازیگران توانای تئاتری به جای چهره استفاده شده است. مریم ندایی در دومین همکاری خود با حسین کیانی نشان داد که از پس نقشهای پیچیده با لایه های درونی به خوبی بر می آید. او پس از ایفای نقش پر فراز و نشیب «صنمی» در نمایش «پروین» این بار در نقش دختری با مصائب و مشکلات روانی و جسمی ظاهر شده. او باردار است و گهگاه دچار حمله های عصبی می شود. هنرجوی تئاتری ای که با دو دوست دیگرش در کافه کات کار میکند. ساناز روشنی با بیان و بدنی آماده و آگاه بر فرم و حرکت و الهه شه پرست با بازی روان و حسی به خوبی در صحنه ظاهر می شوند‌. «هدا ناصح» در نقش «شیرین» با بازی ای دلنشین و مسلط در کنار کهبد تاراج «عمو حیدر» به جذابیت کار افزوده اند. بهروز پناهنده در نقشی دشوار و پر تحرک به خوبی از پس کار برآمده و حس نفرت و خشم را در بیننده بیدار می‌کند. نمایش «کافه کات» را باید به تماشا نشست و از عمق جان دردها و فریادهای خفته در گلوی دخترانش را شنید و به تفکر برآمد.