من این نمایش را دیدم و باعث شد که کتاب منطق الطیر عطار را بگیرم و شروع کنم به خواندنش...موضوعی که در پایان نمایش با باز شدن زنجیرها و حضور پیدا کردن در پیشگاه سیمرغ به زیبایی تصویر شده بود...حرکات در نمایش فوق العاده کار شده بود و هماهنگی آن بسیار به کار کمک کرده بود....انتخاب این داستان که وحدت وجود را یادآور ما در این جامعه پر از کثرت می گردد بسیار خوب انتخلب شده بود...خود من همیشه فکر می کردم چرا در تیاترهایی که ما داریم این موضوع کم پرداخت می شود و جامعه خود را با غم و غصه های پر از جدایی مشغول کردیم....در کنار نمایش هایی این چنینی،تیاتر سیمرغ به نظرم دمی مسیحایی بود که توسط بچه هایی از محلات مغذل خیز این شهر دمیده شد بر پیکر این مردگی.....واقعا ممنونم از دست اندرکاران این نمایش که به به مخاطب خود احترام گذاشته بود و جامعه در بند عشق های مجاز..را به عشقی حقیقی که از دل منطق الطیر برخواست هدایت کرد.....واقعا ممنونم