نوشته ایم برای خلاء، آری برای خلاء
برای یافتنِ معنای سکوت و برای عَدمِ اعتنای طبیعت
برای جاده‌های پیموده شده اما نه در ناخودآگاه
در جاده‌های کُشتارِ نفس، کُشتارِ فلسفه و پذیرفتن...
ظرف‌های خالیِ ما نشانه‌ی بی‌چیز بودن نیست!
دست‌های خالی داراییِ ماست.
فضایی برای پُر شدن با هر آنچه ارزشمند است.
عَدم، ظرفیتِ پذیرشِ ارزش‌هاست.
نویسنده و کارگردان محمد رضا علائی