تو این مملکت هزار جا و در هزاران مورد به شخصیت انسانی ادما توهین میشه که این مورد اگه بر فرض بعنوان توهین بپذیریمش(که نیست)حتی یک ملیاردم اونها نیست... مواردی هست که در شخصی ترین امور انسانها دخالت میشه...براشون چارچوب قائل میشن و کسانی که بی اجازه بخشی از حقوق طبیعیشون رو بدست بیارن... و اما اینجا یعده که بهر دلیل(بازیگر معروف یا جذابیت سوژه یا...)میخوان اینکارو ببینن و لذت ببرن و تفریح کرده باشن، مث خود شما که دو بار! رفتین... و بخاطر اتمام بلیط ها و عدم امکان تمدید و... ترجیح میدن که رو زمین بنشینن چون حتما لذتی که از دیدن نمایش میبرن به سختی روی زمین نشستن میارزه(برای من دیدن تیاتر عجایب المخلوقات انقدر ارزش داشت که با لذت از روی زمین تماشاش کردم و تشکر میکنم که گروه و سالن این اجازه رو بمن دادن یا اخرین کار بیضایی که ایستاده از بالکن دیدم یا...) و این کار کاملا داوطلبانه و اگاهانه انجام میشه...کسی مجبورشون نکرده و دیدن نمایش هم جز نیازهای اولیه انسان نیست...تنها مکان نمایشی شهر هم نیست..اگر ناراضی بودن به دیدن تاترهای دیگه میرفتن یا سینما میرفتن یا تو خونه بهترین فیلما(حتی تاترها)ی دنیا رو تماشا میکردن..حرف شما یا اون اقا در مورد مثلا هم خوابگاهیهای من صادق بود که چند صد نفری رو سروکول هم توی یه نمازخونه مینشستن و تو یه تلویزیون بیست ویک اینچ یه فیلم شدیدا سانسور شده امریکایی رو با کیفیت تصویر و صدای بد و بدون زیرنویس تماشا میکردن ... دیدن ادامه ›› و هیچ حق انتخابی نداشتن چون (زمان اواخر دهه هفتاد) نه مثل حالا بود که همه لپ تاب یا تبلت و دست کم یه گوشی واسه فیلم دیدن داشته باشن(فیلم کم یاب بود و نیاز به امکانات مالی داشت) نه تلویزیون مث حالا بیست تا کانال داشت(که البته هر هفتصد نفر یه تلویزیون داشتن)و غالبا با کمک هزینه ناچیز دانشگاه زندگی میکردن که حتی به ناهار و شام اخر هفته ها نمیرسید چه باینکه کسی بخواد پول تاکسی و بلیط سینما داشته باشه و خلاصه به نوعی اجبار باعث میشد به اون شیوه فیلم ببینن

خانم تردست موضوع این پست و پست خودتون راجع به این بود که نشستن روی پله ها و روی زمین رو توهین به تماشاگر تلقی شده و ادعا شده که برا خودمون احترام قائل نیستیم...و کامنتهای من در دفاع از سیاست سالنها مبنی بر فروختن بلیط پله هست چرا که هر وقت بهردلیل از یه کار استقبال زیاد بشه(چه بخاطر نام کارگردان و چه معروفیت بازیگرا)با توجه به عدم امکان تمدید تنها راه رویزمین نشستن هست

بهترین راه برای ایجاد سالنای جدید و وارد شدن جوونا در تاتر و رفع انحصارها و بیکاری هنرمندان و... اینه که تاتر رو بین مردم برد و دایره مخاطبین رو گسترده تر کرد و هر نمایشی که بتونه گگروههای جدیدی از مردم رو به سالنای تاتر بکشونه برای من ارزشمند هست و ازین بابت ازین کار خوشم میاد و گر نه خود نمایش و نوع بازیها و جنس شوخیها ،با سلیقه من سازگار نبود و لذتی از دیدنش نبردم (البته برخلاف من غالب تماشاگرا ملذوذ شده بودن)