من این تئاتر رو دیشب دیدم و ازون جایی که نمیخواستم برچسب افرادی که بر خلاف آب شنا میکنن بهم بخوره ترجیح دادم نظرمو نگم. هرچند من هم خیلی دلبسته این تئاتر نیستم و از بعضی از نقدهای خیلی خوب دوستان استفاده کردم ولی وقتی این هجمه علیه این تئاتر رو دیدم تصمیم گرفتم چندتا از نظرهامو بگم..

1.قیاس غلط این تئاتر با فیلم شاهکار مردی برای تمام فصول ساخته فرد زینه مان.مدیوم اثر نمایشی با اثر تصویری متفاوت است. مخصوصا قیاس مع الفارقی از شاهکار فرد زینه مان با این تئاتر. جدا از یکسان نبودن مدیوم تئاتر و سینما استادانی مانند فرمان ارا و کیانیان که از بهترین های سینما و تئاتر این مملکت هستند قابل مقایسه با اسطوره هایی مثل فرد زینه مان،پل اسکافیلد،رابرت شاو،اورسن ولز،جان هرت و... نیستند.

2.اکثر نمایشنامه های تاریخی انگلیسی ریتمی کند دارند. این حس هنگام خواندن کتاب رابرت بولت حتی با ترجمه بسیار خوب خانم طاهری قابل درک است. پس کند بودن ریتم جزء جدایی ناپذیر این نمایش است.

3.تماشاگرانی که منتظر کوچکترین صحنه ای هستند که بخندند حتی در جدی ترین صحنه های نمایش.این امر دلیلی بر نقد کردن بازی استاد صفری نیست.فکر ... دیدن ادامه ›› کنید تماشای این تئاتر بدون سیامک صفری چقدر میتوانست سخت تر باشد.

4.موزیک بسیار خوب کارن همایونفر که با تسلط خوب او در رپرتوآر قرن 17 انگلیس بسیار عالی و هنرمندانه بود. ولی میتوانست خیلی بیشتر استفاده شود.مخصوصا در صحنه های میانی نمایش.

5.طراحی صحنه و نورپردازی بسیار عالی که نمونه اش کمتر در ذهن من است و استفاده ازخیلی خوب از عمق سن (البته برای من که در همکف بودم هر چند به کسانی که در بالکن نشسته اند بی توجهی شده بود)

6.بازی فوق العاده احمد ساعتچیان، فرزین صابونی و امیررضا دلاوری که با وجود نقش کوتاهش شگفت زده ام کرد. بازی بهمن فرمان آرا عزیز که اولین تجربه تئاتری اش بعد از زمان دانشجویی اش در انگلیس بود برای من لذت بخش بود(با تمام کاستی ها). همین که فردی با این سن و تزریق بیش از ده کورتون در هفته میخواهد همچین تجربه ای را هم انجام دهد برای من فابل ستایش است و با آن شرایط جسمی تا آخر نمایش صبر میکند تا از تماشاچیان تشکر کند.

7.این نمایش خالی از اشکال نیست. بزرگترین اشکالش نمایشنامه نوشته شده توسط امید سهرابی است که بیشترین ضربه را به نمایش میزند. ای کاش یک نمایشنامه نویس بهتر این مسئولیت خطیر را انجام میداد تا ما علاوه بر دیدن یک نمایش بهتر،همذات پنداری بهتر با شخصیت ها،عدم خستگی احتمالی،چشم بر خوبی های این نمایش هم نمی بستیم.