اولین تجربه کارگردانی لیلی رشیدی که تا حدودی موفق بودند.


نمایشنامه

نمایشنامه اسم با ترجمه شهلا ریاحی به قلم دو تن از نمایشنامه نویسان جوان معاصر فرانسوی نوشته شده است.این نمایشنامه در سال های اخیر در فرانسه منتشر شده و روی صحنه رفته است و حتی اقتباس سینمایی از آن نیز جلوی دوربین رفته که با واکنش تماشاگران همراه ... دیدن ادامه ›› بوده است.

اسم نمایشنامه ای ست با حال و هوایی طنز آمیز که با دست گذاشتن روی مسائل ساده و به ظاهر روزمره زندگی مفاهیم فلسفی را به مخاطب عرضه می کند.این نمایش به شکل ساده شروع می شود اما هرچه پیش می رود مفاهیم فلسفی در پس اتفاقات خود را بروز می دهد.

نمایشنامه اسم داستان مردی ست چهل ساله به نام ونسان،مردی که به لحاظ اجتماعی فردی موفق ارزیابی می شود.ونسان که به تازگی صاحب فرزند شده،در رویایی با حس پدرشدن خود را در شرایطی تازه تجربه نشده می یابد.صحنه های نمایش در یک مهمانی خصوصی می گذرد.

این نخستین نمایشنامه از نوشته ماتیو لاپورت و الکساندر دولاپتولیر است که به فارسی منتشر شده،مترجم کتاب شهلا ریاحی بیش از این با ترجمه آثار اریک امانوئل اشمیت نمایشنامه نویس و فیلسوف فرانسوی برای علاقه مندان نمایشنامه نویسی،نامی آشنا بوده است.

داستان نمایش گیرا و غیرقابل پیش بینی است.
ابتدا با داستانی ساده و یک خطی مواجه ایم اما هنگامی که داستان اصلی شکل می گیرد و به نیمه ی نمایش می رسیم،منتظریم که که بعد از متوجه شدن اسم پسر ونسان نمایش به پایان برسد اما تازه وارد داستان اصلی می شویم که به هیچ عنوان قابل پیش بینی نیست.
شوخی های نمایش برای خنداندن تماشاگر بدون اغراق و به اندازه انتخاب شده و از شوخی های کلیشه ای و دم دستی دوری کرده است.
دیالوگ های تمام شخصیت ها شیرین و دوست داشتنی است به ویژه دیالوگ های ونسان که خالق بهترین لحظات نمایش می باشد.

نمایش به سه شکل پایان می یابد.
1.هنگامی که ونسان اسم پسرش را به تمام اعضای خانواده می گوید.
2.هنگامی که ونسان از رابطه ی مادرش با دوستش مطلع می شود.
3.هنگامی که اتفاقات این خانواده را در آینده از زبان ونسان می شنویم.

متن دوست داشتم و بعد از مدت ها شاهد متنی بودم که برای من جذابیت داشت.