(انتقاد از اشعار ی که کینه و نفرت و کثرت در وجود خود دارند... )
شعر شعوری جاریست بر ذهن ما
تصویر نور حق است بر جام ما
هر که آن را بر زند بر تاج خویش
شورعشق را جاری کند در جان خویش
گر کینه و نفرت باشد در شور عشق
لاجرم ویرانه گردد عالمی همچون دمشق
ما مرغان گمگشته و در خویش گرفتار
نیست غمی جز غم دوری ز پروردگار
شعری زیباست که باشد درآن بوی یار
مردمی را شاد سازد در این حال زار

( امین حسنی 02:45 10/ مهر/ 95)