یادداشت هوشنگ گلمکانی عزیز در اینستاگرامش درباره نمایش ریش فیدل، غبغب مرکل به کارگردانی امیرعلی نبویان
دیشب دو نمایش پی‌در‌پی در تماشاخانه پالیز دیدم که حال خوبی داشتند. اولی، «ریش فیدل غبغب مرکل» (امیرعلی نبویان) که عنوان عجیب و بامزه‌اش هیچی از محتوایش را لو نمی‌دهد، یک نمایش مفرح آهنگین است با کلام مقفا، یادآور موزیکال‌های موفق دههٔ چهل، با استفاده از حال‌وهوای قصه‌های فولکلوریک، از نویسنده و کارگردانی جوان که از این پس پیگیر کارهایش خواهم شد. از آن نمایش‌هایی‌ست که این سال‌ها کم‌تر شبیهش را به یاد می‌آورم.