"خلاصه:
مونولوگی سراپا شاعرانه و انسانی که به هنگام دیدنش مثل فیلم‏های چارلی چاپلین باید با یک چشم گریست و با چشم دیگر خندید"

صرفنظر از قابل قیاس نبودن سطح کیفی کار با فیلم های "چارلی چاپلین" ، تشبیه طنز حداقلی این نمایش به کمدی ِ جاری در فیلم های "چاپلین" ، طنز اصلی ِ ماجرا بود.

بازی علیرغم تپق ها، راضی کننده بود و قابل تقدیر.
نوری که سکوی تماشاگرها رو هم پوشش میداد، از حس و حال کلی اثر کم میکرد ... دیدن ادامه ›› متاسفانه.
موسیقی اگه اشتباه نکنم، "ترکمان - حسین علیزاده" بود و ارتباطی با فضای ترکی - آلمانی ِ کار نداشت. (اگه درست خاطرم مونده باشه، توی کار قبلی آقای "کوشک جلالی" - "مسیو ابراهیم و گل های داودی" هم موسیقی چندان مرتبطی استفاده نشده بود.)

امتیاز : چهار از ده
(97/11/09)