همیشه فکر می کردم اگر یک نمایش نویسنده خارجی داشته باشه به احتمال زیاد نمایش خیلی بهتری میشه و از رفتن به تئاتر هایی با نویسنده ایرانی خودداری می کردم.
ولی در این چند وقت اخیر با دیدن چند نمایش بی نظیر مثل لانچر 5، سیزیف، صدای خنده حضار، کریمولوژی، خنکای ختم خاطره، کرونوس، فالش خوانی و بسیاری دیگر و آثار ضعیفی مثل فلیک و وقتی کبوتر ها ... متوجه شدم که به طور کامل در اشتباه بودم .
امشب مشق شب به من ثابت کرد که چه نویسنده های بی نظیری در داخل کشور داریم که من تا بحال حتی اسمشون رو نشنیدم.
مشق شب با اضافه کردن موزیک در وقت مناسب، متن و کارگردانی حرفه ای ، بازی های یکدست و استاندارد، حفظ ریتم مناسب تا آخر و پایان بندی بی نظیر جای هیچ حرفی رو باقی نگذاشت.
در یک کلمه بی نظیر بودید.
در ضمن: بروشور هم داشتند :)