تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
خانه نمایش دا
تماشاخانه طهران
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 17:09:42
نمایشنامه ای که شبیه کارگردانشه: سکوت سفید
کجاست جای رسیدن ،
و پهن کردن یک فرش
و بی خیال نشستن
کجاست سمتِ حیات!؟
اول-این نمایشنامه یک اثر خوب نیست یک انتخاب خوبه از کارگردانی که به سبک شخصی وخاص خودش رسیده: انتخاب باوسواس متونی ساده اما عمیق و پر ... دیدن ادامه ›› تاویل استفاده ی مینیمال و به جا از طراحی صحنه و نور ودکور،بازیهای ساده و روان ودرست،اجرایی آرام وشریف و بی ادعا و احترام به شعور تماشاگر،پیگیری دغدغه های شخصیِ فکری وفلسفیِ کارگردان،دوری از هیاهوی پرزرق وبرق سینما وتاتر،استفاده از عوامل حرفه ای که به هدف کارگردان ایمان دارن اینا وچند شاخص دیگه مهر مخصوصِ آقای کارگردان به اجراهای اخیرشه که اگه ادامه داشته باشه بهش توجه بیشتری بشه قدرت ایجاد یک خرده فرهنگ از تعامل و تفکر و رفتار نو در جامعه رو داره.
دوم-این اجرا بدون حشو واضافه و افاده چقدر حال آدمو خوب میکنه با موضوعی کمی عجیب وطنزی تراژیک(البته اگه کاربرد این واژه درست باشه) والبته شاعرانه(بدین جهت که به موضوعات بنیادیِ جنگ وصلح و جستجوی آرامشی که شاید فقط بامرگ بدست بیاد وعشق در قالب دیالوگهای ساده وحس-آمیز و کمالگرا وآرمانی میپردازه ) .که بشدت هم تاویل پذیر وقابل بسط و بحثه
سوم-بازیها ی ساده باورپذیر وحرفه ای.نوروطراحی صحنه ای که به کار کاملن میخوره.توی طراحی لباس هم مشخصه که وسواس خوبی وجود داشته حتا پوستر کار هم زیباست و صد البته همه ی اینها مرهون وسواس خاصِ آقای کارگردانه.
چهام- این اجرا دیالوگهای درخشانی داره که حیفم میاد چنتاشو نگم چون هرکدوم مثل یک شعره: اینجا آرامش هست اون بیرون میتونه جنگ شده باشه وبرای اولین بار به من ربطی نداشته باشه_مشکل اینه که من همیشه سالم بودم اگه مریض بودم همه چی روبراه بود-اون صلحی که اینجاست(با اشاره به سر) با جنگی که توش بودم سازگار نبود و قشنگترین قطعه اثر اونجاست که جان میگه:من دنبال معبدی ام که مخصوص آدمای بی اعتقاد باشه و مگی جواب میده: مث بیمارستانی که مخصوص آدمای سالم باشه
آخر-واقعن جنبه های اجتماعی وفلسفی کار جای بحث داره که متاسفانه در بضاعت اندک بنده نیست فقط بسیار ممنونم از تمامی عوامل اجرا وامیدوارم اینگونه کارها بیشتروبیشتر اجرا بشه که بسیار نیاز جامعه ی امروز ماست
نمیدونم چرا دوسدارم این نوشته رو با این جمله تموم کنم:....فقط مگی! به کسی نگی!
کجاست جای رسیدن ،
و پهن کردن یک فرش
و بی خیال نشستن
کجاست سمتِ حیات!؟
اول-این نمایشنامه یک اثر خوب نیست یک انتخاب خوبه از کارگردانی که به سبک شخصی وخاص خودش رسیده: انتخاب باوسواس متونی ساده اما عمیق و پر ... دیدن ادامه ›› تاویل استفاده ی مینیمال و به جا از طراحی صحنه و نور ودکور،بازیهای ساده و روان ودرست،اجرایی آرام وشریف و بی ادعا و احترام به شعور تماشاگر،پیگیری دغدغه های شخصیِ فکری وفلسفیِ کارگردان،دوری از هیاهوی پرزرق وبرق سینما وتاتر،استفاده از عوامل حرفه ای که به هدف کارگردان ایمان دارن اینا وچند شاخص دیگه مهر مخصوصِ آقای کارگردان به اجراهای اخیرشه که اگه ادامه داشته باشه بهش توجه بیشتری بشه قدرت ایجاد یک خرده فرهنگ از تعامل و تفکر و رفتار نو در جامعه رو داره.
دوم-این اجرا بدون حشو واضافه و افاده چقدر حال آدمو خوب میکنه با موضوعی کمی عجیب وطنزی تراژیک(البته اگه کاربرد این واژه درست باشه) والبته شاعرانه(بدین جهت که به موضوعات بنیادیِ جنگ وصلح و جستجوی آرامشی که شاید فقط بامرگ بدست بیاد وعشق در قالب دیالوگهای ساده وحس-آمیز و کمالگرا وآرمانی میپردازه ) .که بشدت هم تاویل پذیر وقابل بسط و بحثه
سوم-بازیها ی ساده باورپذیر وحرفه ای.نوروطراحی صحنه ای که به کار کاملن میخوره.توی طراحی لباس هم مشخصه که وسواس خوبی وجود داشته حتا پوستر کار هم زیباست و صد البته همه ی اینها مرهون وسواس خاصِ آقای کارگردانه.
چهام- این اجرا دیالوگهای درخشانی داره که حیفم میاد چنتاشو نگم چون هرکدوم مثل یک شعره: اینجا آرامش هست اون بیرون میتونه جنگ شده باشه وبرای اولین بار به من ربطی نداشته باشه_مشکل اینه که من همیشه سالم بودم اگه مریض بودم همه چی روبراه بود-اون صلحی که اینجاست(با اشاره به سر) با جنگی که توش بودم سازگار نبود و قشنگترین قطعه اثر اونجاست که جان میگه:من دنبال معبدی ام که مخصوص آدمای بی اعتقاد باشه و مگی جواب میده: مث بیمارستانی که مخصوص آدمای سالم باشه
آخر-واقعن جنبه های اجتماعی وفلسفی کار جای بحث داره که متاسفانه در بضاعت اندک بنده نیست فقط بسیار ممنونم از تمامی عوامل اجرا وامیدوارم اینگونه کارها بیشتروبیشتر اجرا بشه که بسیار نیاز جامعه ی امروز ماست
نمیدونم چرا دوسدارم این نوشته رو با این جمله تموم کنم:....فقط مگی! به کسی نگی!
امیر مسعود، پرند محمدی، یلدا معصوم، حمیدرضا مرادی، آرمین قهقائی و نیلوفر ثانی این را
خواندند
۱۷ نفر این را دوست دارند
۱۷ نفر این را دوست دارند
پرند محمدی (parand_m59)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۰۴ اردیبهشت ۱۳۹۲
درود بر شما. چه تعبیر جالب و البته بجایی ؛ نمایشنامه ای که شبیه کارگردانشه...
۰۶ آذر ۱۳۹۸
دوست‌دارم
( ۱ )
پاسخ
و اگر مطلبی به ذهنم بیاید برایت
می نویسم... هیچ وقت فکر نکردم
مخالف است یا موافق،
تمجید است یا تنبیه..
می خوانم و نظرم را می نویسم.
اصل بنده هم همین ست .البته داشتن قلم جذاب نظر لطف شماست و به من انگیزه میده ولی وقتی حرف از نظراتم ... دیدن ادامه ›› در تیوال پیش اومده دوسدارم نظرتونو درباره ی دیدگاهم درمورد نمایش مایکلفسکی بدونم چون از دید خودم بهترین نوشته م شاید درباره ی مایکلفسکی بوده اما فقط یک نفر مخاطب داشت .کاش شماهم بخونیدو اگه خواستید نظر بدید.نوشته های شما هم بخصوص همین متنی که برای من نوشتید زیبا و البته کمی احساسی-ه که نشان از روح و روحیه ی شما داره.و در اخر باید قلبن اعلام کنم که در علاقه و صداقت و دقت و دلسوزی شما هیچ شکی نیست کاش شماها تکثیر میشدید شاید حال فرهنگ و هنر و مردم ما و من کمی بهتر میشد
می نویسم... هیچ وقت فکر نکردم
مخالف است یا موافق،
تمجید است یا تنبیه..
می خوانم و نظرم را می نویسم.
اصل بنده هم همین ست .البته داشتن قلم جذاب نظر لطف شماست و به من انگیزه میده ولی وقتی حرف از نظراتم ... دیدن ادامه ›› در تیوال پیش اومده دوسدارم نظرتونو درباره ی دیدگاهم درمورد نمایش مایکلفسکی بدونم چون از دید خودم بهترین نوشته م شاید درباره ی مایکلفسکی بوده اما فقط یک نفر مخاطب داشت .کاش شماهم بخونیدو اگه خواستید نظر بدید.نوشته های شما هم بخصوص همین متنی که برای من نوشتید زیبا و البته کمی احساسی-ه که نشان از روح و روحیه ی شما داره.و در اخر باید قلبن اعلام کنم که در علاقه و صداقت و دقت و دلسوزی شما هیچ شکی نیست کاش شماها تکثیر میشدید شاید حال فرهنگ و هنر و مردم ما و من کمی بهتر میشد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۱۷,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۹۰ برنامه
+۹,۳۴۹,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۳۸۰ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
