‏نامش برف بود
تن‌اش، برفی
قلبش از برف
و تپش‌اش
صدای چکیدن برف
بر بام‌های کاهگلی
و من او را
چون شاخه‌ای که زیر بهمن شکسته باشد
دوست می‌داشتم.

‎
{#}بیژن_الهی

(بینگاری، بیفتد، بیندیشد)
از لحاظ نوشتاری درست این است که پس از بای تأکید (الف) حذف شود.

ممنون از توضیح تون.
راستش تو دستور زبان فرشیدور داشتم دنبالش میگشتم که متاسفانه نتونستم چیزی پیدا کنم....
البته همیشه این رسم الخط ما مورد تشکیک بوده..و یک دستور ثابت نگارشی که همه اتفاق نظر روش داشته باشند، نداشتیم...
ولی تو خود متن اصلی هم «بیانگاری» ثبت شده بود...

ولی خوب شد دوباره به کتاب دستور و نگارش یه نگاه میندازم.