از دیدین این اجرا لذت بردم،
اندیشه ایی که پشت انتخاب موضوع بود جذاب بود برام، شکل خودمونی اجرا رو دوست داشتم
این که همه چیز این همه ساده بود کمک میکرد راحت تر بتونی خودت رو جای شخصیت ها بزاری و به ترسها و نگفته های خودت فکر کنی
جابه جایی قصه از احسان به خاطره و برعکس من رو یاد The Scene of Marriage مینداخت
پایان بندی کار و اون شکل مطرح کردن نتیجه مثل یه شعاری که تکرار میشد شاید قرار بود به اینجا برسونتمونن که اگرچه شعاری و تکراریه راه حل انتخابی، اما تنها چاره است برای گذشتن ترسها و خشم ها
مواجه شدن با چیزهایی که یه عمر با خودت حمل کردی، تحمل کردی و فشارت داده و ...
بیشتر توضیح نمیدم چون دوستانی امشب قرار هست کار رو ببینن

توصیه میکنم این کار رو ببینین
و ممنونم از همه عوامل کار برای شب خوبی که داشتم