در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | اسماعیل شاه زمانی درباره نمایش شکوفه های گیلاس: سلام و وقت بخیر تاتر را دیشب دیدم و متاسفانه علی رغم نظر دوستان من ای
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 16:17:44
سلام و وقت بخیر
تاتر را دیشب دیدم و متاسفانه علی رغم نظر دوستان من این تاتر یا بهتر بگم این سبک از تاتر را نپسندیدم.
با این که نقد دوستان را در این صفحه خوندم باز هم سر حرفم هستم.
تاتر کلا صامت بود و من تا همین لحظه دلیل صامت بودن و نوشتن دیالوگ ها رو پرده را نفهمیدم. و اساسا چرا باید ی تاتر دیالوگ محور که عملا فقط بر پایه دیالوگ جلو میره صامت باشه؟ اگه دیالوگ ها توسط بازیگرها بیان میشد چه مشکی پیش میومد؟ به شخصه تمام تمرکز من برای خوندن دیالوگ ها صرف شد و از همه جالب تر دیالوگ های سایه ی کارکتر بود که نمیدونم به چه دلیل برعکس نمایش داده می‌شد و تقریبا قابل خوندن نبود، به قول یکی از دوستان در نقد آیت تاتر اگه این دیالوگ ها را به صورت فایل پاور پوینت ارائه میشد چه فرقی با الان داشت؟ یا اصلا من دلیل این که به قول معروف دیالوگ ها با فارسی سخت نوشته شده بود را نفهمیدم.

بعد از دیدن تاتر پروین در سالن اصلی تاتر شهر به دنبال ی تاتر خوب بودم که به قول پشه ی مهمونی بزنیم تا بشوره ببره که نتنها تاتر قبلی را نشست بلکه ی تلخی دیگه به من اضافه کرد.

در هر حال امیدورام کسانی که این سبک تاتر را دوست دارند بهشون خوش گذشته باشه.

خسته نباشید به تیم اجرا و عوامل تاتر شهر.
دلیل صامت بودنش گفتار درونی مخاطب با خودش بود تجربه ای بدیع!
سایه حکم آینه رو داشت که همه چی رو معکوس نشون می ده و در جهت خلاف میل و خواسته فرد بود برای همین نوشته هاش معکوس بودن، بازی بازیگران در هماهنگی کامل و به شدت سخت بود مثال پاورپوینت خیلی کم لطفی در این مورد.
۰۶ مرداد ۱۴۰۱
شاید بشه گقت حق داشتید. در تئاتر به این کار که باعث میشه مخاطب در اجرا غرق نشود و لحظه ای تامل کند فاصله گذاری می گویند. کاربردش هم این نیست که برای خلاقانه بودنش تعریف و تمجید دریافت کند بلکه کارگردان بواسطه ی این شیوه مخاطب را به تفکر دعوت می کند. اینکه چند درصد خمیازه میکشیدند، ساعتهاشان را چک می کردند و فقط به فکر فرار از سالن بودند را نمی دانم اما پر واضح است فارغ از ایده ی جذاب کارگران، احتمال از دست رفتن ریتم کار بسیار بالا بوده و صرفا کسی که سواد تخصصی در زمینه ی تئاتر را ندارد مقصر نیست. در واقع یک بخشی درک اجرا بوده اما بخش اعظم دیگرش ایمانی (نه به مفهوم کلیشه ایش) بود که باید در کار جاری میشده و نمیدانم آیا هر شب اتفاق می افتاده یا نه. در نهایت باید مخاطب بابت هزینه ای که پرداخت می کند ذره ای راهنمایی شود که قرار است حین اجرا چه بلایی سرش بیاید برای مثال دانستن نمادین بودن پل و بادبزن یا نور های رنگی، مفهوم هایکو ضروری بود که متاسفانه مسئله ای که بسیاری از مخاطبان را آزرد همین ندانستن بود.
۰۶ مرداد ۱۴۰۱
دوست عزیز چقدر نظرشما عالی و بجا بود ، تایم زیادی بود برای این تیاتر و واقعن خسته کننده بود
۱۰ مرداد ۱۴۰۱
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید