اط صمیم قلب دلم می‌خواد درد بی‌درمونی بگیرن که از شدت درد خودشونو به زمین بکشن و هوار بزنن از رنج.

زمانی خوشحال بودم از هرگونه خشونت عاری هستم اما الان مدام وحشتناکترین سناریوهای ممکن رو در ذهنم برای این قوم الظالمین تصور میکنم و حتی از تصورش هم لذت میبرم... در نهایت این حجم از خشم و نفرت بیشترین آسیب رو به خود ما وارد میکنه و رنجور و بیمار میشیم در حالی که حضرات سه رقمی میشن

منم همین بودم ولی این مدت هر غلطی خواستن کردن یه کمم ماها نفرین ناله‌شون کنیم....