من هانیه بهاری هستم و نزدیک به ۵ سال هست که افتخار حضور توی گروه تولید تئاتر مربع رو دارم. صادقانه اولین کارگاه با کنجکاوی من شروع شد تا یک سوال رو به خودم جواب بدم:"یعنی میتونم؟" و احتمال "بله" بودن جواب این سوال توی ذهنم خیلی پایین بود؛ اما حالا جواب اون سوال برام واضحه:
"بله و حتی بیشتر."
توی مربع زندگی کردن پر از فرصت بود و من فقط باید قدم برمی‌داشتم، بدون فکر به هیچ چیز دیگه‌ای، بدون ترس از اشتباه، بدون ترس از اینکه قدم بعدی کجاست، پله به پله راه بهم نشون داده شد و من فقط قدم برداشتم. تمرین، تمرین، تصحیح، اتود، قدم، قدم، قدم...تا از یک سوال ساده خودم رو روی صحنه دیدم!
و دنبال بیشتر هم رفتم، کارگاه نمایشنامه نویسی مربع شرکت کردم و دوباره پروسه‌ای که فقط از برداشتن قلم شروع شد.
"ص.عه" نزدیک به ۴۰ شب روی صحنه بود و هر شب می‌دیدم مخلوق دوست داشتنی‌ای با قلمی که برداشتم حالا داره کلمه به کلمه‌اش رو زیست میکنه و مثل چیزی که توی "قلندرو" میگیم "این چیزا ولت نمیکنه که."
لذت خلق کردن آدم رو ول نمی‌کنه؛ به نظر من زندگی دادن به کلمات ادای دین نویسنده‌هاست به قلم توی دستشون و کلمات بی‌جون ... دیدن ادامه ›› توی سرشون.
اینارو گفتم که اگر فقط یک نفر شبیه هانیه‌‌ی ۱۹ ساله از خودش داره می‌پرسه "یعنی میتونم؟"
بدونه "بله و حتی بیشتر"، تو فقط قدم‌هات رو محکم بردار.