نورپردازی و صداپردازی بسیار خوب، بجا و مناسب بودند.
حرکات بدن بازیگر -بالأخص در بخش ابتدایی و انتهایی نمایش- نیز مناسب و در سطح مطلوبی بودند.
نمایش دارای نقاط اوج خوبی بود؛ مثلاً قسمتی در بخش مربوط به عکاس که با نورپردازی و صدای مناسب همراه بود، نقاشی در بخش انتهایی، یا انتهای بخش انتهایی و بالأخص جمله‌ی نهایی و لحن ادای آن.
حجم عرق ریختن بازیگر نیز بسیار بجا بود، ولی این که این حجم مصنوعی بود یا ناشی از عصبی بودن بازیگر بود، بر من به طور دقیق معلوم نیست. در هر صورت مطلوب بود.
در کل این که نمایش دارای رسالت و هدف بود نیز نکته‌ی مثبتی برای آن به شمار می‌آید.

نمره‌ی من: 4.5 از 5