در هنگام ورود با صفی طولانی مواجه شدم موقع ورود اسمم را گفتم و مهر به کف دستم خورد.هنگامی که با اسامی روبرو شدم.حس غریبی داشت وقتی به اسم خودم نگاه میکردم دلم عجیب میگرفت.وقتی در صحنه اول کیوان از من پرسید تا حالا به ته خط رسیدی.با قاطعیت گفتم آره اونم درجواب گفت ایولا مثل خودمی.ولی بعد از قرار گرفتن تو بازی بارها و بارها میخواستم داد بزنم. خط من پاره خط بود.من جرعت ته خط رسیدن ندارم.من فقط یک بلاتکلیفم بلا تکلیفی که یه مرده رودوشش سنگینی میکنه. همین و همین من همیشه این سنگینی به آیلین و لب خط وایسدن و رفتن ترجیح دادم.این اجرا همیشه بامن می ماند.