در این نمایش با یک داستان مواجه نیستیم و تنها شاهد یکسری موقعیت ایجاد شده ( عمدتا کمیک) حول یک سوژه (منع شدن از نشستن روی صندلی) هستیم.این اثر می تونست خیلی بهتر و موجزتر باشه اگه از این سوژه و ایده اولیه درست استفاده میشد و کاراکترهای اضافی (پیرمرد ، مسئول کتابخانه ، توریست ، همسران دو شخصیت اصلی ) حذف می شدند.

نقطه قوت نمایش : بازی های تقریبا یکدست ، تیپ و شخصیتهایی که نسبتا خوب از کار دراومدن و شوخی هایی هم که عمدتا بکر و تازه هستند.

با آرزوی موفقیت برای گروه نمایش گرامی.