شاید اگر کارگردان بجای این تعداد شخصیت تنها به یکی دو مورد بسنده می کرد با اثر موجز و بهتری روبرو می شدیم ، تعدد کاراکترها که به جزء اَکت و کنش اجتماعی ، مدنی و سیاسی شون اشتراکی با هم نداشتند باعث عدم انسجام کار شده ؛
با وجود بازی خوب هنرپیشه ها بدلیل شعاری بودن اکثر دیالوگها ، شخصیت ها شکل نمیگرند و نهایتا اثر در حد یک خطابه باقی می مونه.

با آرزوی موفقیت بیشتر برای گروه نمایش گرامی.