سلام. یک کار معمولی از یک کارگردان حرفه ای که ۲ کار قبلی او یعنی آلزایمر و شیزو فرنی به مراتب خیلی بهتر از این نمایش بود . تکرار بیش از اندازه دیالوگ ها و خنده های به شدت مصنوعی که واقعا حوصله سربر و آزار دهنده بود . روند داستان طوری جلو میرفت که مخاطب از پیش میتوانست حدس بزند که قرار است در طول نمایش چه اتفاقی بیفتد. تنها حسن نمایش تایم کم آن بود . به امید کارهای بهتری از استاد حامد رحیمی نصر مانند نمایش آلزایمر.