جناب کوروش نیا پرتره‌ای از زندگی یکی از تاثیر گذارترین شخصیتهای علمی وفلسفه درحوزه روانشناسی را در صحنه نمایش باجرا برد. فروید بگفته برگمان در امتداد خط افلاطون تا شوپنهاور و نیچه یادآوری می‌شود.قطعا متن را با وسواس زیاد نوشته که جنبه دراماتیک زندگی زیگموند فروید رنگ و رویی دلپذیر داشته باشدو در همان حال علاقه تماشگران ومخاطبین را به حوزه روانشناختی بالینی تقویت کند. گفتگوی تند و خشونت آمیز شخصیت رو آمده زیگموند بعنوان وجه نا خودآگاه که دنبال لذت است با فروید محقق ونظریه پرداز به عنوان وجه خودآگاه،از زیباترین و اثر بخش ترین و بچسب ترین مواجه روان آدمی با خودبود.کارگردان محترم نشان داد که انسان در خانه خودش فرمانروا نیست تا ناهشیار خودش را بشناسد .ورود معشوقه با رقص فلامینگو و بازی نورو تبدیل مبل راحتی به تابوت و فرم مفهومی و تمثیلی عصا خاخام و استفاده از موسیقی و ...بازی قوی و دلپذیر بازیگران.نمایش در خور تحسین و نفس گیری ایجاد کرد.دست مریزاد به تموم عزیزان عرصه هنر.