«جایی که زمان به احترام هنر می ایستد»
قطعا یک نمایش خوب حاصل یک هماهنگی همه جانبه از همه اجزای نمایشه.
اما نظر شخصی بنده اینه نویسنده و نمایشنامه وزن سنگین تری داره و این نمایشنامه بینظییییییر بود.
بازی ها درست ، به جا و به اندازه بود.
الهام کردا درخشان ، صابر اَبَر بی نظر و علی سرابی چشم نواز.
طراحی صحنه به شدت حرفه ای و سنگین بود.
موسیقی به اندازه،عمیق و در اختیار نمایش بود.

(پ.ن: قبل از نمایش قیمت بلیت جای بحث داشت اما بعد از نمایش متوجه شدم بی دلیل نبوده.)