اول خسته نباشید میگم به جناب نعیمی، متن شاهکار بود!
متن کاملا پخته بود و در مقایسه با آثار دیگری که از جناب نعیمی خوانده بودم این یکی از بهترین آنها بود. ایده اولیه متن که مسیح را توی زمان دیگری معرفی میکرد جالب و خلاقه بود. متن تقریبا شبیه متن های افلاطون بود که همراهش ترکیبی بود از دیدگاه فلسفی و سیاسی جناب نعیمی، نیچه، ساعت سوئیسی، دکارت و سقراط بود(دانستن به معنای مرگ است). و البته متن طنز های بجا و درستی هم داشت.
علاوه بر متن، کارگردانی هم شاهکار بود. از نظر من کارگردانی این کار نسبت به کار قبلی آقای نعیمی در سال گذشته(فردریک، و مشاور کارگردان روال عادی در کنار آقای رُست) خیلی متفاوت تر بود.
به طور کل میتوان گفت این درک خاص جناب نعیمی از فرم است که کارگردانی او را این مقدار خاص میکند.
از متن و کارگردانی کار که بگذریم به موسیقی میرسیم... .
به نظر من یکی از نکات مثبت کار های جناب نعیمی ساخت موسیقی برای تمام
... دیدن ادامه ››
آثارشون است.
موسیقی در تئاتر(خصوصا قبل از اجرا) میتواند عنصر مهمی باشد چرا که موسیقی و سپس دکور این فرصت را به تماشاگر میدهد تا از فضای نمایش و مکانی که در آن اتفاق رخ میدهد را بهتر درک کند یا حتی بهتر تصور کند. و موسیقی این کار به شدت در محقق کردن این هدف موفق بوده است.
در خصوص دکور، میتوان گفت درمورد دکور حرف های زیادی میتوان زد که (از دید من) از زاویه ای میتوان آن را صلیب دید به دلیل سه بخش بودن آن، از زاویه ای میتوان آن را درخت دانایی یهودیت دید و ... .
درمورد بازی ها، به نسبت باقی عنصر های شاهکار این تئاتر، انتظار میرفت بازی ها هم شاهکار باشند اما ما فقط شاهد درخشش مجدد استاد شهرستانی و جناب آقای مرتضی نجفی در پایان کار شدیم. بازیگر عیسای ناصری بیشترین شباهتشون به عیسا، چهرشون بود و نه بیشتر و به نظرم میتوانستن روی بازی کردن "نقش عیسای مسیح بودن"وقت بیشتری بذارن.
در کل بازی ها خام بود و با حضور استاد شهرستانی و آقای نجفی صحنه گرم میشد.
اما ناگفته نماند که خانم رجایی نیا هم خوش درخشید.
و در نهایت یکی دیگر از نکات مثبت کار استقبال جناب نعیمی هنگام ورود از تماشاچی ها بود.
با آرزوی موفقیت برای گروه شایا و جناب حمیدرضا نعیمی.