دیشب به تماشای این اثر نشستم. از همان ثانیه اول نظرم به دکور جلب شد. فضایی بسته و تاریک که باریکه‌ای نور بر آن می‌تابید. هنگامی که خانم مهرجو وارد شدند کفششان برایم قابل توجه بود. کفش غیرعادی و مرموز جلوه می‌کرد که با فضا اثر بسیار همخوانی داشت. نسیمی در صحنه می‌وزید که پره های پنجره را حرکت می‌داد و همینطور مو های آشفته زن را. قطعا این طراحی دکور و نور پردازی ها به یادم خواهد ماند. موفق باشید به امید درخشش روز افزون.