نمایش “برج عیوض”، با بهره‌گیری از ترکیب خلاقانه‌ای از تراژدی و کمدی، سفری عمیق به دل سیاست و ساختارهای قدرت می‌برد. این اثر، با به‌کارگیری طنز تلخ، مفهوم فساد در نظام‌های سیاسی را با بیانی ساده اما اثرگذار بازگو می‌کند و مخاطب را به تفکر وامی‌دارد.

نمایش با نقل داستانی از اهالی دولت “قوای توانمند برج عیوض” به تحلیل چرخه‌های تاریخی قدرت در ایران می‌پردازد. تماشاگر در این اثر با این حقیقت روبه‌رو می‌شود که قدرت، در هر سطحی، می‌تواند به فساد و انحطاط منجر شود. نمایش با ارجاعاتی به تاریخ و اساطیر ایرانی همچون جمشید، ضحاک، و فریدون، این چرخه‌ی فساد و سقوط را به شکلی نمادین و عبرت‌آموز به تصویر می‌کشد.

یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های این اثر، طراحی صحنه و تعامل با مخاطب است. ورود به صحنه، همانند قدم گذاشتن به مجلس ختم یکی از بزرگان روستای برج عیوض، مخاطب را بی‌درنگ وارد فضای داستان می‌کند. فرش‌ها، پشتی‌ها و سایر وسایل خانه‌های روستایی، فضایی گرم و صمیمی اما در عین حال سنگین و تراژیک خلق می‌کنند. طراحی محیط به‌گونه‌ای است که تماشاگران بخشی از داستان می‌شوند و شکستن دیوار چهارم، آنها را درگیر تعامل مستقیم با شخصیت‌ها ... دیدن ادامه ›› می‌کند.

نمایش به خوبی از عنصر کمدی برای بیان موضوعات جدی و پیچیده استفاده می‌کند. گفت‌وگوهای اهالی روستا درباره “نحسی‌ها و بدشگونی‌ها” که گویی سرنوشت محتوم جامعه است، بازتابی از سرگذشت سیاسی ایران است. اما آنچه این نمایش را متمایز می‌کند، پایان‌بندی تراژیک آن است که به شکلی ظریف مخاطب را از خنده به سکوت و تأمل عمیق می‌کشاند.

بازیگری در نمایش “برج عیوض” نقطه‌ی قوتی است که روحی زنده به داستان می‌بخشد. بازیگران با تسلط بر بدن و بیان خود، شخصیت‌های روستایی را با جزئیات دقیق و باورپذیر خلق کرده‌اند. حس تعامل با مخاطب به شکل حرفه‌ای اجرا می‌شود و بازیگران تماشاگران را بخشی از فضای نمایش می‌کنند. ترکیب لحظات کمدی و تراژیک در بازی‌ها، نشان از عمق و پختگی هنری تیم بازیگری دارد.


و در نهایت نقش صفر، خانه‌زادی که قربانی بدرفتاری‌های اهالی روستاست، یکی از به‌یادماندنی‌ترین شخصیت‌های نمایش “برج عیوض” است. بازیگر این نقش با اجرایی روان و عمیق توانسته است مظلومیت، ساده‌دلی و در عین حال طنز تلخ شخصیت صفر را به زیبایی به تصویر بکشد. استفاده از لهجه شیرین سمیرمی، نه‌تنها به اصالت و باورپذیری نقش افزوده، بلکه جنبه‌های کمدی نمایش را نیز تقویت کرده است. این گویش بامزه و صمیمانه، لحظات شیرین و خنده‌داری را برای مخاطب ایجاد می‌کند، در
حالی که لایه‌های تلخ و تأثیرگذار زندگی صفر، تلنگری جدی به ساختارهای ناعادلانه قدرت و رفتار اجتماعی است. بازیگر با اجرای دقیق و کنترل‌شده، تضاد میان خنده و اندوه این شخصیت را هنرمندانه به نمایش گذاشته است.