بازم یه فیلم خوب وسنگین از کافکا در سینمای ایران!یه فیلم تو دنیای نماد که با زبانی خاص بیان میشه که مختصه کیمیاییه ودرواقع مخترعش.بازم رو همه چی فکر شده بود...
فک میکنم معمولا کسایی که با کیمییایی وسینماش مشکل دارن مشکلشون فیلمنامه وگویش خاص کارگردان و دنیای نماد گونه وحرفای دوپهلوی کارگردانه وفک نکنم کسی به کارگردانی ودنیای هنری فیلم مثل بازی گرفتن از بازیگر گریم نور فیلمبرداری دکوپاژ صحنه و...ایرادی وارد بدونه.در مورد این فیلم هم به نظر من به سبکی هنرمندانه نقد سرمایه داری داشتیم حرفای دوپهلوی سیاسی تنهایی وانزوای آدمای امروزکه از روز به شب رسیدن وپناهنده شدن این آدماتو هنر سینما رویا خیال که یه دیوار بینشون بودو.ارزشای مد نظر کارگردان مثل مردونگی نجابت رفاقت معرفت (که نیاز امروز جامعه س)باز پررنگ بود مثل همیشه.ودنیای هوشمندانه ونابغه گونه نمادها که حرفها عمیقا زده میشه اما در یه غالب خاص هم همچنان پابرجا...
ایرادای فیلم هم از نظر من شخصیت پردازی بودکه خیلی عجیب بود برا من!شخصیت آدمای تو متروپل هر 4تا به شدت گنگ بود!وداستانی که هیچ کششی نداشت و واقعا خسته کننده بود وحتی به صورت کامل پرداخت هم نشده بود...در صورتی که کارهای قبلی مخصوصا شاهکار جرم به این مسائل خیلی بیشتر دقت شده بود...