افسانه کمالی فعال هنری

آریو راقب کیانی:
ماجرای عجیب سگی
نمایشنامه "ماجرای عجیب سگی در شب" به نویسندگی سایمون استیونز که از رمانی به همین نام (مارک هادون) اقتباس گردیده، درامی است که حول کارکتر کریستوفر بون که مبتلا به اوتیسم می باشد میگذرد. کارکتر نوجوانی که خصوصیات و نحوه ارتباطاتش با سایر افراد و همچنین تعارضات و کشمکش های روانی اش فارغ از گره اصلی داستان، خود به اصلی ترین مساله دراماتیک مبدل میگردد. افسانه کمالی نیز با دراماتورژی که بر این اثر داشته، نمایشی را در سالن نوفل لوشاتو روی صحنه برده است که می توان از آن به عنوان یک پسیکودرام (تئاتر درمانی) برای مخاطب یاد کرد.

افسانه کمالی در پرداخت شخصیت "کریستوفر بون" و با در نظر گرفتن چالش های پیش روی این افراد، مواردی چون علاقه به انجام کارهای تکراری (بازی روبیک)، ناتوانی در داشتن تمرکز، خیره ماندن و داشتن دامنه محدود توجه، اجتناب از هرگونه تماس فیزیکی، ترجیح بر تنهایی و داشتن ضریب هوش بالا (علاقه به ریاضی و فیزیک) را بیشتر مدنظر قرار داده است. کارگردان این اثر با کمینه سازی کارکترهای حاضر در این نمایشنامه، تنها به شش بازیگر اکتفا و با فضا سازی های پیاپی و متوالی سعی در غنا بخشیدن به گزیده انگاری آدم های نمایش کرده است. بازیگرانی که در حکم چند صدایی شدن عمل میکنند، میخواهند جلوه گاه محرک های ... دیدن ادامه ›› بیرونی برای هیجانات و اضطراب های کریستوفر بون شوند.
کارگردان اثر برای اجرای نمایش "ماجرای عجیب سگی در شب" رو به فانتزی گری می آورد. رنگ و لعاب فراطبیعی بودن دنیای کودکانه به آن می دهد و زاویه دید تخیل آمیز "کریستوفر بون" را در روایت دخیل میکند. به طوریکه مفاهیم ذهنی این کارکتر را تجسد می بخشد و از تکنیک ویدیو پروجکشن و مالتی مدیا بهره می جوید. هر چند که در استفاده از قابلیت های انیمشن و متحرک سازی با استفاده از تصاویری که در بکارگیری از آنها خوش سلیقگی نشده بود و بعضا با اتفاقات روی صحنه کارکردی موازی گونه داشتند و گاها حتی تمرکز مخاطب را همچون کریستوفر بون می گرفتند، ناموفق عمل کرده است و دیجیتال گرائی کارگردان عملا عینی گرایی و خیالپردازی روی صحنه را از رونق انداخته بود.

نمایش "ماجرای عجیب سگی در شب" برای ساخت یک دنیای فانتزی بسیار تلاش کرده است. استفاده از رنگ های متنوع و نمادین در طراحی لباس کارکترها و طراحی نور تعامل کننده با اتمسفر نمایش و همچنین حرکات مکمل بازیگران (ژست های تهاجمی و ریتمیک) که ایماژهای فراوانی را در بزنگاه های مختلف رقم می زدند، صحنه نمایش را همچون دفتر نقاشی ترسیم کرده است، منتهی دفتر نقاشی خط خطی که یافتن معنا برای آن مشکل می نماید. دیالوگی در جائی از این نمایشنامه صورت میگیرد که پیترز قدیس از کریستوفر می پرسد؛ "میتونی سوالا رو ببینی؟" و کریستوفر در جواب میگوید؛"سوالا رو می تونم ببینم ولی نمیتونم بخونم. چون وقتی به کلمات نگاه میکنم گیج کننده و درهم و برهم ن!". شاید افسانه کمالی تعمدا و خودخواسته میزانسن هایش را به گونه ای طراحی کرده که برای مخاطب ناخوانا، تکرار گو و ناتوان در مهارت انتقال گفتاری باشد، همانند اختلال کریستوفر بون!

https://www.instagram.com/p/BzXBhtmAHyR/?igshid=u2rarqgs3mnu

احسان زیورعالم:
اجرای عجیب سگی در شب|دنیای پر تب‌وتاب یک اوتیسمی

اوتیسم چیست؟ می‌گویند نوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه‌سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن هنوز ناشناخته است. به اوتیسم درخودماندگی هم می‌گویند.
برایم دو واژه در این تعریف اهمیت دارد. نخست درخودماندگی و دیگری ناشناختگی است. به نظر می‌رسد اوتیسم جهانی است که هنوز از شکاف نازک خود بیرون نیامده است و بشر به ظاهر دانا، نمی‌تواند از آن سر درآورد. اوتیسم یک معما است، معمایی که درون بخش برگزیده‌ای از انسان‌ها نهان شده است و احتمالاً تنها خود آنها، این درخودماندگی ناشناس را می‌شناسند.
اوتیسم به قدری معمایی است که برایش مدام فیلم می‌سازند، رمان می‌نویسند و نمایشگاه نقاشی برگزار می‌کنند. این روزها هم دراماتیک می‌شود و به تئاتر تبدیل می‌شود. «ماجرای عجیب سگی در شب» به کارگردانی افسانه کمالی داستان کریستین بون، دختری مبتلا به اوتیسم است که می‌خواهد راز قتل سگی را کشف کند؛ ... دیدن ادامه ›› اما او با مقاومت آدم‌های اطرافش روبه‌رو می‌شود. با این حال او یک شرلوک هولمز باهوش است و درون خود معمای این مرگ دلخراش را دنبال می‌کند، موانع را رد می‌کند و برای حل آن از سوئیندون به لندن می‌رود.
فسانه کمالی با تکیه بر متن سایمون استیونز تلاش کرده دو جهان موازی بیافریند. یک جهان آدم‌های معمولی که مدام سگ‌اندازی می‌کنند و دوم جهان درونیات کریستین که مملو از عجایب و غرایب است. این دو جهان برای کریستین بدل به یک آشوب رنگارنگ می‌شود. کمالی اثری آفریده که نشان دهد جهان درونی یک اوتیسمی به چه میزان می‌تواند خیال‌انگیز باشد. در جهان درونی کریستین هر چیزی از شکل ثابتش خارج می‌شود. در دنیای مثال او، یک آدم می‌تواند سگ باشد و یک ماشین بزرگ، در حد یک اسباب‌بازی کوچک می‌شود.
در «ماجرای عجیب سگی در شب» کریستین هر آنچه جهان بیرونش بر او تحمیل می‌کند را برسازی می‌کند. این مهمترین ویژگی اثر کمالی است. کمالی مدام به ما می‌گوید که این تصویر به چه میزان با منطق ذهنی ما در تنافر است. تکرار حرکات، حرف‌ها و به نوعی کند پیش رفتن روایت وجهی است که او مفاهیم اوتیسمی عاریه می‌گیرد. بیماران اوتیسمی درگیر رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری و حتی خودآزار هستند. با این حال در «ماجرای عجیب سگی در شب» همه چیز وارونه می‌شود. این بار آدم‌های بیرون از وجود کریستین درگیر تکرار می‌‌شوند و آنها هستند که کریستین را آزار می‌دهند. در عوض کریستین نشان می‌دهد در جهان ذهن او هر چیزی به چه میزان می‌تواند زیبا شود؛ حتی پدر بداخلاقش.
کمالی برای نشان دادن دو جهان موازی علاوه بر نمایشگری بازیگران به یک بک‌پروجکشن نیز روی آورده است. در آن تصاویر بخشی از واقعیت بیرونی زندگی کریستین به نمایش گذاشته می‌شود. شمایل واقعی مادرش و علت رفتنش از منزل؛ اما مادر در دنیای کریستین فانتاستیک ظاهر می‌شود، با آن لباس‌های عجیب و غریب بنفش رنگ. کریستین اما پا را فراتر می‌گذارد و انرژیش در تصاویر متحرک پشت‌سرش نیز نمودار می‌شود. او قدرتمند است و می‌تواند جهانش را بسازد. پس ما نسبت به کریستین ترحم نمی‌ورزیم؛‌ بلکه شاید به دنیای پر از خیالش حسادت هم می‌روزیم، دنیای که در آن کریستین امری ناشناخته را در دل می‌پروراند که ما از درکش عاجزیم.
https://www.instagram.com/p/BzbLKuRg7gW/