از اینکه به تماشای افرای ژاپنی نشستم بسیار خوشحالم، یک اثر شسته رفته و تمیز، خیلی راحت به بیان قصه پرداخت، اینکه توضیحات نویسنده و کارگردان در بروشور وجود داشت عالی بود. دکور، نور، طراحی لباس دلنشین بودند. اما با صدای بچه نتونستم ارتباط برقرار کنم که به نظر می‌رسید در صورت عدم وجود هم به روند داستان لطمه‌ای وارد نمی‌کرد (البته نظرم رو به‌عنوان یک مخاطب عادی گفتم)
و اگه در یک جمله بخوام تمام احساسم رو از کار بگم: چه زیباست کسی که عاشق واقعی است.
دمتون گرم، با آرزوی موفقیت.

خسته نباشید میگم به همه اعضای گروه
خیلی خوشحالم که بدون توجه به نظرات راجع به این کار، نمایش رو دیدم، چرا که اگر این نظرات رو لحاظ میکردم خیلی ... دیدن ادامه ›› بیشتر از الان تو ذوقم خورده بودم. با احترام به همه نظرات، فکر میکنم تعریف و معیار من، برای تاتر خوب و گفتن " واو چه تاتری" اشتباه باشه. چرا که وقتی سقراط، زندگی در تاتر، آوازه‌خان خیابان‌های منهتن و امثال این کارها رو دیدم حس دیدن "تاتر خوب" بهم دست داد. " سه کیلو و 250 گرم" خلاصه سریال‌های تکراری و کلیشه‌ای صدا و سیما بود که سراغ موضوعات تکراری و نخ‌نما شده رفت.
در جایی میخوندم که تماشاگر بلیط یک تئاتر را خریداری نمی کند؛ بلکه ارزشهای نهایی که از تماشای یک تئاتر نصیبش می شه را خریداری می کند. چیزی نصیب من نشد جز اینکه زمانم رو از دست دادم و جالی خالی "تاتر" رو احساس کردم.
موفق باشین

منتظرم تا به تماشای کارتون بشینم.

سلام به همه اعضای خوب گروه
خوشحالم که به دیدن تماشای کارتون نشستم. بازیگرای کار که دیگه نیازی به تعریف ندارند. دمتون گرم.