قدم بردارید خانم! زیباترین گام‌هایِ تمامِ این امپراتوری از آنِ شماست... قدم بردارید... آرام‌تر... چند قرن فاصله دارم تا شما... قدم بردارید... حالا کوچه‌پس‌کوچه‌های تمامِ شهرهای دنیا هم خوابِ رقص‌های ما را می‌بینند... قدم بردارید... خانم من گمراه‌ترین مرد این سرزمین‌ام که گم شد یا می‌شود در پریشانیِ موهای شما... قدم بردارید خانم... قدم بردارید... بروید... بروید... بروید... من از شما متنفرم...

عشق و مرگ .هنگامی که یکی از این دو واژه نوشته یا گفته می‌شود، واژه‌ی دیگر به سرعت هم‌راه با آن می‌آید. در هر دو مورد، بدن‌ها چیزی برای پنهان ساختن در خود ندارند: حالات، پیچ‌وتاب‌ها، ژست‌ها، نشانه‌ها و حتا سکوت‌ها به هر دو دنیا تعلق دارند. برای دریافت هرزه‌گیِ عشق و هرزه‌گیِ مرگ بایستی به صبرا بروی، به شتیلا...

خانم! گوش کنید... ران‌های‌ام آواز می‌خوانند... این صدا، صدای یوزپلنگانی‌ست که با من دویده‌اند... ران‌های‌ام تا می‌شوند، پلنگ‌های‌ام خود را کش و قوس می‌دهند... اگر دکمه‌های‌ام را باز کنم، عقاب امپراتوری‌های کبیر ذوب خواهد کرد برف‌های ما را، حتا کوه‌های شما را...

گلی روی همین میز بود که فهمید دروغه...همه چیز دروغه...