تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
خانه نمایش دا
تماشاخانه طهرانSB > com/org | (HTTPS) localhost : 13:24:37
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به همدیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
من هم امروز نمایش رو دیدم.
به کار خوب این گروه جوان خسته نباشید میگم.
در مورد پیام نمایش باید بگم بیشتر از اینکه بی عدالتی در قصاص جوانهای خام مرتکب اشتباه قتل شده که محور اصلی موضوع نمایش بود، اهمیت خانواده و فضای عمیق عاطفی بین اعضا برای من بیشتر جلوه کرد که به زیبایی به مخاطب انتقال داده میشد. مخاطب وقتی خودشو لحظه ای جای اون متهمین اعدامی میزاره و به خانواده خودش فکر میکنه، بار دیگه قدر و ارزش بی اندازه و جایگزین ناپذیر اونهارو درک میکنه.
یادمه یه جا یکی از اون پسر های اعدامی گفت، دیگه واسم زندگی کردن یا نکردن مهم نیس، الان فقط واسم گریه مادرم مهمه!
اکثر این متهمین از خانواده های فقیر و طبقه محروم بودند که هر کدام به نحوی اشتباهشون بر میگشت به تاثیر شرایطی که والدینشون براشون ایجاد کرده بودند. در واقع والدینی که به نوعی در جرم بچه هاشون شریک بودند و معلوم نبود با اصرار برای گرفتن رضایت از شاکیاشون، قرار بود چه بدبختی ای از زندگی شون کم شه؟! بچه هایی که تا به این سنشون هم به هیچ وجه پا در مسیری که اونهارو به پیشرفت بروسونه نزاشته بودن...
به کار خوب این گروه جوان خسته نباشید میگم.
در مورد پیام نمایش باید بگم بیشتر از اینکه بی عدالتی در قصاص جوانهای خام مرتکب اشتباه قتل شده که محور اصلی موضوع نمایش بود، اهمیت خانواده و فضای عمیق عاطفی بین اعضا برای من بیشتر جلوه کرد که به زیبایی به مخاطب انتقال داده میشد. مخاطب وقتی خودشو لحظه ای جای اون متهمین اعدامی میزاره و به خانواده خودش فکر میکنه، بار دیگه قدر و ارزش بی اندازه و جایگزین ناپذیر اونهارو درک میکنه.
یادمه یه جا یکی از اون پسر های اعدامی گفت، دیگه واسم زندگی کردن یا نکردن مهم نیس، الان فقط واسم گریه مادرم مهمه!
اکثر این متهمین از خانواده های فقیر و طبقه محروم بودند که هر کدام به نحوی اشتباهشون بر میگشت به تاثیر شرایطی که والدینشون براشون ایجاد کرده بودند. در واقع والدینی که به نوعی در جرم بچه هاشون شریک بودند و معلوم نبود با اصرار برای گرفتن رضایت از شاکیاشون، قرار بود چه بدبختی ای از زندگی شون کم شه؟! بچه هایی که تا به این سنشون هم به هیچ وجه پا در مسیری که اونهارو به پیشرفت بروسونه نزاشته بودن...
حامد امیدی و آرزومند این را
خواندند
مهسا علی پور، حمید خورشیدی، مریم گرجی پور، سید حامد حسینیان برزی، ابراهیم عزیزی، سجاد افشاریان، shahab ashtari و Amin Miri این را دوست دارند
مهسا علی پور، حمید خورشیدی، مریم گرجی پور، سید حامد حسینیان برزی، ابراهیم عزیزی، سجاد افشاریان، shahab ashtari و Amin Miri این را دوست دارند
حمید خورشیدی (hkhole)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۳۰ اردیبهشت ۱۳۸۹
با نظرتون موافقم آقای قنبری عزیز، ولی همونطور که قبلاً هم گفتم به نظرم باید به ویرانی یک خانواده ی پر امید (خانواده ی مقتول) هم توجه کرد و نباید متلاشی شدن روحِ یه زندگی لا به لای احساسات و اشکامون به فراموشی سپرده بشه.
۲۱ تیر ۱۳۹۲
دوست‌دارم
پاسخ
ممنون جناب خورشیدی.
خواهش میکنم جناب عزیزی، من از ایده ی کاتالوگ نمایش که به شکل یه پرونده جنایی بود خیلی خوشم اومد که فکر کنم کار شما باید باشه، بهتون تبریک میگم.
به نظرم یه نفر که با چاقو میره دعوا باید فکر همه چیو بکنه، مگر اینکه واقعا هیچ درکی نسبت به این موضوع نداره، که این اسمش یا میشه حماقت و یا نوعی نادانی، و نمیشه گفت اتفاق! حالا ممکنه برای بعضی ها این حماقت و نادانی متاثر از جهل و خامی بچگی باشه، ولی برای بعضی ها هم نه! فقط چیزی که تغییر نمیکنه از بین رفقن جون یه انسان دیگس، که شاید اون خودش هم دچار جهل و حماقت بوده که اصلا خودش رو تو همچین شرایطی قرار داده، و در واقع در قتل خودش به نوعی نقش داشته.
خواهش میکنم جناب عزیزی، من از ایده ی کاتالوگ نمایش که به شکل یه پرونده جنایی بود خیلی خوشم اومد که فکر کنم کار شما باید باشه، بهتون تبریک میگم.
به نظرم یه نفر که با چاقو میره دعوا باید فکر همه چیو بکنه، مگر اینکه واقعا هیچ درکی نسبت به این موضوع نداره، که این اسمش یا میشه حماقت و یا نوعی نادانی، و نمیشه گفت اتفاق! حالا ممکنه برای بعضی ها این حماقت و نادانی متاثر از جهل و خامی بچگی باشه، ولی برای بعضی ها هم نه! فقط چیزی که تغییر نمیکنه از بین رفقن جون یه انسان دیگس، که شاید اون خودش هم دچار جهل و حماقت بوده که اصلا خودش رو تو همچین شرایطی قرار داده، و در واقع در قتل خودش به نوعی نقش داشته.
جناب قنبری بله طراح پوستر و بروشور هم خودم هستم. و خوشحالم که مورد قبول واقع شده. سپاس.
در مورد مطلبی هم که نوشتید واقعا اینجا فرصت نیست تا در موردش توضیح بدم چون واقعا خیلی محث مفصلی می طلبه. امید وارم فرصت بشه تا گپی در این مورد بزنیم. یا اینکه :
تیوال با همکاری سجاد افشاریان، نویسنده نمایش "احساس آبی مرگ" نخستین گفتمان مجازی تیوال را برای این نمایش خاص و تحسین شده برگزار می کنند...
اطلاعات بیشتر و شرکت در گفتمان با نویسنده اثر:
http://www.tiwall.com/theater/tags/discussion/topic/48800
در مورد مطلبی هم که نوشتید واقعا اینجا فرصت نیست تا در موردش توضیح بدم چون واقعا خیلی محث مفصلی می طلبه. امید وارم فرصت بشه تا گپی در این مورد بزنیم. یا اینکه :
تیوال با همکاری سجاد افشاریان، نویسنده نمایش "احساس آبی مرگ" نخستین گفتمان مجازی تیوال را برای این نمایش خاص و تحسین شده برگزار می کنند...
اطلاعات بیشتر و شرکت در گفتمان با نویسنده اثر:
http://www.tiwall.com/theater/tags/discussion/topic/48800
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
-بیا بخر روزتو سیاه کن!!!
(دست فروش توی مترو؛ داشت چشم بند میفروخت)
از: خود
(دست فروش توی مترو؛ داشت چشم بند میفروخت)
از: خود
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
دوستان اولین بار هست که به این تماشاخانه میام، جهت رزرو کدام ردیف و صندلی دید مناسب تری به صحنه داره؟
من یکبار به این تماشاخانه رفتم سکو دارد و هرجا بخواید میتونید بشینید فرقی نمی کند البته اونبار که اینطور بود
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
مردی سوار بر موتوری حرکت میکند. زن و دو بچه اش نیز پشتش همدیگر را سفت چسبیده و همراهی اش میکنند. مینیبوسهای گرازه ی پارک شده... از جلوشان مسیرهای حرکتشان را میخوانم: نوبنیاد-پیچ شمیران؛ بهمن-خاوران؛ متروی حرم-بهشت زهرا! پشت یکی شان روی شیشه عقب بزرگ نوشته شده "فقط خدا".
کارتن خوابها آنتالیا را در همین نیمکتهای فلکه یافته اند. چه خجسته دراز کشیده و آفتاب میگیرند! همینطور که در پیاده رو قدم میزنم،از جلوی بن بستهای دو متری یکی یکی رد میشوم. دومتری اول، دوم، سوم، پهلوان، چهارم، حسن زاده و... بعید است اسم یکی از این پیرمردهایی که از فرط بی حوصلگی در ورودی این دومتری ها روی پتو یا پله ای نشسته و عابران را وارسی میکنند، بشود اسم کوچه شان. خانه ها کوچک، بقالی ها یکی در میان. مغازه های پارچه نویس ترحیم و زیارتتان قبول! نوشت افزار فروشی رمان اجاره میدهد. و دختری که زیبایی چادرش به زیبائی خالکوبی های حروف چینی بازوان پدرش نمیرسد!
اینجا کجاست؟! مسیر حرکت صبح و عصر دو ماه اخیر من، جنوب شهر، خزانه، فرح آباد. گویی فرح قبل از رفتنش یادش رفته اینجا را آباد کند!
از: خود
نوشته شده در شهریور ۹۱
کارتن خوابها آنتالیا را در همین نیمکتهای فلکه یافته اند. چه خجسته دراز کشیده و آفتاب میگیرند! همینطور که در پیاده رو قدم میزنم،از جلوی بن بستهای دو متری یکی یکی رد میشوم. دومتری اول، دوم، سوم، پهلوان، چهارم، حسن زاده و... بعید است اسم یکی از این پیرمردهایی که از فرط بی حوصلگی در ورودی این دومتری ها روی پتو یا پله ای نشسته و عابران را وارسی میکنند، بشود اسم کوچه شان. خانه ها کوچک، بقالی ها یکی در میان. مغازه های پارچه نویس ترحیم و زیارتتان قبول! نوشت افزار فروشی رمان اجاره میدهد. و دختری که زیبایی چادرش به زیبائی خالکوبی های حروف چینی بازوان پدرش نمیرسد!
اینجا کجاست؟! مسیر حرکت صبح و عصر دو ماه اخیر من، جنوب شهر، خزانه، فرح آباد. گویی فرح قبل از رفتنش یادش رفته اینجا را آباد کند!
از: خود
نوشته شده در شهریور ۹۱
نینو، عرفان پاکزاد، المیرا فرشچیان، محمود رضایی، زهره صوفی، مهسا علی پور و افشین اسکندری این را
امتیاز داده‌اند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۲۴,۰۰۰ نفر
+۲۹,۲۵۰ برنامه
+۹,۳۸۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۴۵۱ برگه
۹,۷۷۶ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
