نمایش، بی‌نهایت ضعیف و آشفته بود. نمایشنامه‌ فاقد پیام و هدفی مشخص بود. نویسندگان به‌جای پرداختن به عمق محتوا، تلاش کرده بودند با استفاده از شوخی‌های سطحی و جنسی، کمبودهای جدی متن را پنهان کنند؛ موضوعی که بیشتر نشانه بی تجربگی و ناشی‌گری تیم نویسندگی بود. بازیگران نیز در اجرای خود، به شدت مصنوعی عمل کردند.
اکثر بینندگان به نظر می‌رسید آشنایان تیم اجرایی باشند.