مثل گوش کردن یک موسیقی بی کلام با ضرب آهنگ زندگی؛
یا گیج شدن با بوی عطری به طعم خاطره ای
مثل شاخه گلی پاک که غرقت کند در رویای کودکی..
مثل لمس قطره های باران از پشت شیشه
یا شنیدن نماز صبح مادربزرگ در تاریکی خانه
مثل خندیدن با خنده بچه ها در سرویس مدرسه
مثل لحظه های انتظار
مثل نوازش دستان یار
مثل لرزش دل از نگاهی که برای توست...
مثل آسمان شب که آرام کند اشک های بی قراری را
مثل جای پاها روی شن های دریا
مثل ما
مثل دویدنمان از پس اتفاق ها
و امانمان به وقت بی قراری در آغوش خدا..
مثل همه این هاست زندگی و مثل هیچ یک نیست..
مثل طعم گس خواب !

از: خود

سکوت گاهی نه از ترس است نه از خشم
نه از رضایت است نه از انکار
نه از ناتوانیست و نه حتا از غرور
سکوت گاهی فقط پر از بهت است...
فقط از چراهایی است بی جواب که نای پرسیدنشان هم نیست برایت..
سکوت گاهی مملو از علامت سوال هایی است که روزی خود شاهد شدیم به قطعیت جواب هایشان به سندیت چشم ها...
دروغ میگویند که چشم ها دروغ نمیگویند...دروغ میگویند...

لحظه هایی توی زندگی هست که هر آدم باید به تنهایی تجربه اش کند...لحظه هایی که تا وقتی تجربه نشوند هیچ راه دیگه ای برای فهمیدن و حس کردنشان نیست..لحظه هایی که فقط خودت هستی و خودت..
یه کش مکش واقعی...یک جدال درونی...نفس گیر و جان فرسا..
لحظه تجربه تقابل ها.. عشق و عقل...فکر و کار...جسم و روان...
لحظه ای که خراب میکنی و میسازی...
گم میشوی و دوباره پیدا میکنی...
لمس میکنی...
کور میشوی و دوباره ... دیدن ادامه ›› میبینی...
لحظه ای که آتش میزنی جنگل فکرها را و دوباره جوانه های سبز زندگی را میبینی که رویش نو را طلب میکنند...
لحظه هایی که
خودت
و تنها خودت
ناظر قد کشیدنت هستی!

از: خود

مهربان من
ای مهر دستانت موم دستانم
ای ره نورد خسته عاشقانه هایم
  مهربانم
 بی نظیر رفیق ثانیه های دوست داشتن
 هم رهم
 هم لگامم
ای چشمانت تلالو برق چشمانم
نجوا کن برایم عاشقانه هایت را
تا ببینی گیسوانی را که به رقص در می آیند..
بخوان برایم
آرام بخوان..
در گرگ و میش این قلب مه گرفته آغوشم بگیر،
شانه هایت را به گیسوانم بسپار...چشم هایت را به  بوسه هایم؛
و دستانت را ..
فقط به دستانم بسپار

شعر که نمی گویی هجوم سنگین واژه ها بی صدا غرقم میکند..
تنگ می آید تناقض های بی آرایه،
استعاره های قریب الوقوع،
مجاز های غیر مجاز!


تورا به خدا،فقط...حرفی بزن!شعری بگو..

گاه آرام و بی صدا مثل سریدن اشکی از گوشه چشم؛
یا پر هیاهو مثل فغان دردی نهفته در خنده ای؛
میخوانیم یک دگر را!
اینجایم من ...در جغرافیای تو !
ولی دور
در فراسوی دیده ها و شنیده ها...

گاهی...
شباهنگام لا به لای شیطنت نقره ای ستارگان
گاهی در عطر سفیدترین یاس خیابان
گاهی در آینه های روبه رویم
گاهی در چهره غریب ترین آدم
گاهی هم ورق زنان در دفترچه خاطرات فکرها...
میجویمت...می بویمت...
می خوانمت...میبوسمت...
راستی..نگفتی...ما همدیگر را کجا دیده ایم؟؟
پ.ن: D:

روزی...
بر دار خاهد رفت خاطراتمان
با کوبه های دستان بافنده ای
یا
حکمی نانوشته بر گردن یک اعدامی...

مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد ...
اگر سفر نکنیم
اگر مطالعه نکنیم
اگر به صدای زندگی گوش فرا ندهیم
اگر به خودمان بها ندهیم .
مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد ...
هنگامی که عزت نفس را در خود بکشیم
هنگامی که دست یاری دیگران را رد کنیم .
مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد ...
اگر بنده ی عادت های خویش شویم
و هر روز یک مسیر را بپیماییم ... دیدن ادامه ››
اگر دچار روزمرگی شویم
اگر تغییری در رنگ لباس خویش ندهیم
یا با کسانی که نمی شناسیم سر صحبت باز نکنیم .
مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد ...
اگر احساسات خود را ابراز نکنیم
همان احساسات سرکشی که موجب درخشش چشمان ما می شود و دل را به تپش می آورد .
مرگ تدریجی ما آغاز خواهد شد ...
اگر تحولی در زندگی خویش ایجاد نکنیم ،
هنگامی که از حرفه یا عشق خود نا راضی هستیم .
اگر حاشیه ی امنیت خود را بر آرزویی نامطمئن به خطر نیندازیم .
اگر به دنبال آرزو هایمان نباشیم .
اگر به خودمان اجازه ندهیم برای یک بار هم که شده از نصیحتی عاقلانه بگریزیم .
بیایید زندگی را امروز آغاز کنیم !
بیایید امروز خطر کنیم !
همین امروز کاری بکنیم !
اجازه ندهیم که دچار مرگ تدریجی بشویم .
شاد بودن را فراموش نکنیم:)


از: پابلو نرودا

به سویت میدوم
با دستانی به فراخی ارسبارانهای باران خورده
با گام هایی به آزادی پرواز
چنانکه باد را فرصت پنجه در گیسوانم نیست و اشک  شوق را ؛ جاذبه ، یارای سقوط ...

به سویت میدوم
با پیرهنی به حریری جان،بر تن...


به تو که میرسم؛
سرابی می شود بودنت!
و مرگ ثانیه حکم می شود بر چشم هایم...
دیگر،
سایه های بی ثانیه مدت هاست که
سنگ صبور من اند...

Temporary peace از Anathema
آهنگش شاید قدیمی شده باشه،ولی واقعا فوق العاده اس...
حرف ها داره...توصیه میکنم حتما گوش کنید:)
http://pleer.com/en/tracks/4511949BOYX

لحظه ای میرسد که فقط یه نیشخند میماند ...
کج روی لبانی خشک...!
نیشخندی به وسعت تمام خاطرات ماسیده...
به بی گناهی تمام آینده های  نیامده...
لحظه ای میرسد که...
هه!..
فقط یه نیشخند میماند...

لحظه هایی ناب مملو از عطر نو شدن...
لبخندی به ملاحت داشته ها و کاشته ها...
آهی به وخامت از دست دادن ها ...
و شروعی بدون چشم داشت لحظه ی پایان...
امسالتان پر از زندگی!

از بودن ها با من بگو...
بگذار خطوط دستان تو نقش جهان وجودم باشد...
از هم آوازی ها بگو...
از پژواک نفس هایم در قعر چشمانت...
از نگاهامان بگو...از تلالو تلاقی ها...
از بودن هایمان...،از "زندگی" با من بگو...

صدا کن مرا

صدای تو خوب است

صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است

که در انتهای صمیمیت حزن می روید

در ابعاد این عصر خاموش

من از طعم تصنیف درمتن ادراک یک کوچه تنهاترم

بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است

و تنهایی ... دیدن ادامه ›› من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی کرد

و خاصیت عشق این است

کسی نیست

بیا زندگی را بدزدیم آن وقت

میان دو دیدار قسمت کنیم

بیا با هم از حالت سنگ چیزی بفهمیم

بیا زودتر چیزها را ببینیم

ببین عقربک های فواره در صفحه ساعت حوض

زمان را به گردی بدل می کنند

بیا آب شو مثل یک واژه در سطر خاموشی ام

بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را

مرا گرم کن...

سهراب

ماندنی ترین سمفونی عالم خاهد شد...آرشه نبض دستان تو , بر رگ دستان من...

از: خود

به بهانه یلدا...به بهانه تولدم...و به بهانه تمام بهانه گیری هایم بعد از رفتنش...


صندوقچه مادربزرگ یکی از خواستنی ترین اشیای تمام زندگی ام بود.هر بار که صدای قدم های آهسته و متوقف روی هر پله اش را می شنیدم ، گچ و لی لی ،خرده نان و ماهی های قرمزحوض ، بند رخت ها و پرواز میانشان را رها می کردم و می دویدم دنبالش که شاید وقتش رسیده رونمایی شود گنجینه و تمام اسرار درونش.
زودتر از او خود را به زیر زمین می رساندم. زیرزمین با بوی نم مخصوص و خرده ریز های جذابش برای هر بچه پنج،شش ساله ای پر از هیجان بود ؛ به خصوص که اندک ترس کودکانه ام از تاریکی آنجا به گرمی حضور مادربزرگ جای خود را به بازیگوشی میداد. با ورودش با تبحر سعی میکردم برق شادی را به بیرون چشمانم انعکاس ندهم تا از باز کردن صندوقچه منصرف نشود. در آن لحظه برایم دست بردن مادرجان به سبد سیب زمینی و پیازهمچون اختراع کسی بود که مدت ها زمان صرفش کرده و اینک با زدن کلید دستگاهش سرفه ای می کند و بی رمق خاموش میشود.
این بار هم نشد و مثل بارهای بعدی گنجینه همچنان سر به مهر باقی ماند. دیگر حتم داشتم صندوقچه ای که روزی برایم پر بود از خوراکی های عجیب و ... دیدن ادامه ›› اسباب جادوهای قدیمی ، حالا عکس های پدرجان و نامه های عاشقانه اش را در خود نگه میداشت ؛ همان هایی که دم غروب ها از بالای دیوار حیاط می انداخته و مادرجان آرام به زیر چادر می کشیده ؛ فقط این چیزهارا می بایست این چنین محفوظ داشت.
...حالا , غروب که می شود،وقتی آخرین نوارهای طلایی روز خودشان را به مخمل سبز صندوقچه میرسانند، اتاقم پر می شود از بوی نم وکمی نفت و عطر خوابیده پیاز . سال هاست که خواستی ترین صداست برایم ؛ صدای قدم های آهسته و با تأنی اش روی پله های زیرزمین...


از: خودم