من این نمایش رو دیدم و واقعا جاری بودن زندگی رو به نمایش درآورده بود. داستانک های فرعیش آدم رو به فکر فرو میبرد. بازی خود اقای مولانیام جذاب بود. من سی و یک رویا هم دیده بودم و اینو بیشتر از اون دوس داشتم. فقط یکی بمن بگه چرا اسم نمایش اینه؟ خبری از کی نیس؟ جسارت مهشید برای نخ دادن به علی هم دوس داشتم. دلم برای علی هم سوخت. خلاصه خیلی گرم و جالب بود. بازم از این نمایش ها بسازید لطفا اقای مولانیا