سلام
در باب نمایش مرثیه ای برای یک دراکولا...
سالیان دراز است که نمایش های گوناگون در نقاط مختلف تهران اجرا میشود و هر یک ویژگی منحصر به فرد خود را دارند ....
دو نکته ای از دیدگاه بنده درباره نمایش فوق حائز اهمیت زیاد هست.
1-ویژگی منحصر به فرد این نمایش ژانر کمدی ترسناک است که در مقاطعی با صداها و موسیقی القاهایی ایجاد میکند و دیگر آنکه از گریم و طراحی لباس در جایگاه دراکولا ها و ومپایر ها الهام گرفته شده و اساسا این مسئله به نوعی این نمایش را مطرح میکند که در قالب ژانر قرار گرفته و مخاطبش میداند که خیل نمایش های دیگر به نوعی از ژانر اجتماعی و شبه اجتماعی وام میگیرند اما باز هم هیچیک در قالب اجتماعی نیستند و دست مایه ای از این گونه ژانر ها بهره میبرند
2- در ادامه ویژگی قرار گرفتن در قالب ژانر نمایش فوق کاملا ادای دینی از سمت تئاتر به سمت سینماست و کارگردان با طراحی هوشمندانه ای یک احترام و کلاه از سر برداشتنی به احترام سینما را رقم میزند از استفاده از ویدیو پروجکشن و تصاویر آرشیوی از صحنه ی دراماتیک یک فیلم کلاسیک تا استفاده دقیق از یک قطعه موسیقی فیلم مدرن
نتیجه اینکه نمایش مرثیه ای برای یک دراکولا علاوه بر ویژگی های نمایش درست و حتی پا فراتر از مرزهای نمایش یک تخیل و یک ایده آل را جویا میشود .