یادداشتی بر نمایش صد در صد :
فضا :
در این نمایش، فضا به درستی خلق شده است و در آن رویداد دراماتیک شکل می گیرد و با ارتباط با مخاطب به معنا می رسد . این فضا ، هم در نوع فیزیکی که شامل دکور و لباس و گریم است در خدمت نمایش است و هم در نوع احساسی . در فضای فیزیکی اش از همان ابتدا برایمان سوالاتی را ایجاد میکند در مورد اینکه اینجا کجاست؟ با چه شخصیت هایی روبه رو هستیم و قرار است چه اتفاقی بیوفتد ؟
که ما را مشتاق میکنند تا حواسمان را به نمایش جمع کنیم .
دیوار عظیم و سخت، صندلی فلزی، میز، پنجره ها، عروسک دلقک، نیم تنه ، کف صحنه و... همه و همه در انتقال معنا و شناخت و ایجاد ارتباط به درستی کارشان را انجام می دهند و در راستای مفاهیم اثر هستند .
فضا در نوع احساسی اش نیز با نور، صدا، رنگ و بافت تاثیر عاطفی خودش را باز هم در انتقال معنا میگذارد و موفق است زیرا مخاطب را به ادراک ... دیدن ادامه ›› می رساند .
نشانه ها :
در این اجرا ، نشانه ها جایگاه ویژه ای دارند . نشانه هایی که در طراحی صحنه، صداها، رنگ ها، بافت و حتی میزانسن وجود دارند و از همان ابتدا مخاطب را به وادی کشف وشهود می کشانند و بعد از آن ادراک حاصل بسیار لذت بخش می شود . این نشانه ها در ساحت های ارجاعی، عاطفی، فراکلامی، و بافت صوتی به درستی به کار گرفته شده اند و در انتقال معنا درست عمل می کنند .
موسیقی :
در این نمایش موسیقی هم به شکل تماتیک و هم دراماتیک جریان دارد. در خیلی جاها، متوجه موسیقی نمی شویم ولی حضور دارد و حس های ما را تقویت می کند و در جاهای دیگر ، موسیقی روایتگر است و حتی میتوان ادعا کرد که کاراکتر می شود . ولی سوالی که برایمان باقی مانده این است که منبع این موسیقی کجاست ؟ آیا با توجه به سبک اجرا بهتر نبود منبعی برایش مشخص می شد؟
کارگردانی :
همه موارد فوق الذکر مربوط به حیطه کارگردانی می شود و این نتیجه به دست می آید که کارگردان و طراحان به درستی و هوشمندی و فکر ، کارشان را انجام داده اند . کارگردان در هدایت بازیگر نیز موفق بوده خصوصا در مورد خانم پسیانی ولی نه به اندازه خلق فضا و البته که توانایی خانم پسیانی هم در ایفای چنین نقش پر فراز و نشیبی قابل ستایش است .
به امید موفقیت های بعدی...