یادداشتی بر نمایش خدایگان :
وودی آلن معمولا در آثارش فلسفه ای پارادوکسیکال را دنبال می کند که می گوید " در این عالم همه چیز ممکن است و در عین حال هیچ چیز ممکن نیست ."
ما فکر می کنیم با اراده خودمان بلیت خریده ایم تا به تماشای نمایش خدایگان بنشینیم و کمی بعدتر به این شک می افتیم که شاید ما هم بازیگران نمایش دیگری هستیم که عده ای به تماشای ما نشسته اند . بعد ترجیح می دهیم یا بهتر است بگویم من ترجیح دادم بیشتر ندانم چرا که به قول وودی آلن با دانستن بیشتر گرفتار ترس های بیشتری می شدم و مدام به خود تلنگر می زدم که در سالن تئاتر هستم و مشغول تماشای نمایش خدایگان ، البته طبلی که در نزدیکی من بود و هربار که بر آن کوبیده می شد من از جا می پریدم در این تلنگر من را بسیار همراهی کرد .

و اما خدایگان
نمایشی که در آن فضا سازی تا جایی به سمت ایجاز پیش می رود که هویت مخدوش نمی شود و در آن رویدادها شکل می گیرد و مخاطب را وارد دنیای تخیل می کند ، تخیلی که توانایی به تصور درآوردن واقعیتی دیگر تعریف می شود و ما با توسل به تخیل ، خود را از جهان اطراف جدا می کنیم و احتمالات مختلفی را بررسی ... دیدن ادامه ›› می کنیم و تخیل اساسی ترین عامل تاثیر گذاری در دنیای نمایش است و جایگاه ویژه ای دارد . همه عناصر از دکور ، لباس، موسیقی، نور، میزانسن ها و... به این تخیل جسمیت می بخشند.
در این اثر نمایشی ، مخاطب جایگاه ویژه ای می یابد تا جایی که خودش را بخشی از این نمایش می بیند ، تخیلش جان می گیرد و لذت می برد و این لذت با تفکر همراه است که قطعا با بیرون آمدن از سالن تا مدتی همراه مخاطب می ماند و این یعنی موفقیت اثر نمایشی . در واقع این تخیل، ابزار مهمی است برای شناخت که ما را به دریافت و ادراک می رساند .
نکته بعدی ، ترکیب بندی های درست و بجاست. چیدمان منطقی آدم ها که تمامی عناصر مثل تاکید، توازن، زیبایی شناسی و ... در آن شکل گرفته است و رسیدن به این چیدمان در نمایش های پر پرسوناژ بسیار کار دشواری است که در این اثر نمایشی، کارگردان آن را به درستی انجام داده است.
بازیگران نیز با یک هدایت هوشمندانه از جانب کارگردان و توانایی های قابل تحسین خودشان بازی های قابل قبولی را ارائه می دهند.
با تشکر از گروه اجرایی و به امید موفقیت های بعدی...
شادی اسدپور