یه روز خوب میاد ...

امیدوارم بانو ثانی عزیز
مدتهاست چشم انتظار آمدن روزی خوب در تئاتر هستم.
روزی که از ورود گوشی‌های موبایل و ساعتهای هوشمند به داخل‌ سالن جلوگیری شود یا دست کم از خاموش بودن آنها اطمینان حاصل شود. روزی که تماشاگر به این درک برسد که صحبت کردن و پچ پچ کردن باعث از دست رفتن تمرکز سایر تماشاگران شده و ضایع کردن حقوق آنهاست،روزی که دست زدن و ابراز احساسات وسط نمایش عملی نکوهیده تلقی شود و تماشاگر به این باور برسد که این اقدام به دور از شأن تئاتر و مخاطبانش است، روزی که تماشاگر به خود اجازه ندهد با خنده های بلند و آزاردهنده، تئاتر را به کام دیگران تلخ کند...
بانو ثانی بزرگوار، مدتهاست آرزو دارم در خاموشی و سکوت کامل تئاتری ببینم و از دیدن آن لذت ببرم...

واقعا کاش اینطور بشه آقای بایزیدی عزیز ...امیدوارم مخاطبان ما به این سطح از درک چگونه تئاتر دیدن برسند که این آرزوی شما وما تبدیل به یک اتفاق همیشگی و روال بشه ..