( غوغای کهکشان )

شب عاشقیم و روز فراموش می‌کنیم
ما آدمیت را کفن‌پوش می‌کنیم

غافل شدیم از آن غوغای کهکشان
هر یک شعله ی شمعی ست بی نشان

این شب همان شبی ست کز خلقت زمان
آواره ایم در آن تا مرگ آسمان

شب عاشقیم و روز فراموش می‌کنیم
ما عشق و با هوس هم آغوش می‌کنیم
م . س