اکثر دوستان بلیط نمایش رو گرفتند و منتظر دیدن اجرا هستند. من هر روز میام به صفحه آلنده نگاه میکنم کامنت ها رو میخونم اما بلیط نمی‌خرم. شوقی که قرار یک نمایش خوب ببینم این امید رو دوست دارم.
مثل وقتی چلو کباب میخوری کمی از کبابت رو‌ برای آخرش میگذاری. برنج و گوجه میخوری اما چون میدونی قرار لقمه آخرت کباب باشه همونم بهت می‌چسبه.
کاشکی همیشه گوشه بشقابمون کباب باشه تا دلمون قرص باشه یه چیز خوب منتظرمونه.