با اینکه از نظر داستان شبیه کلیشه های سینمای ایران بود(سندروم درباره الی) ولی فضای تولد و اجرا بسیار خوب بود طوری که من چون ردیف اولم نشسته بودم کاملا خودم رو وسط دورهمی حس میکردم
با این وجود دوست داشتم داستان اینقدر جدی نمیشد و در فضای اتود و شوخی و حتی ابسورد و بی هدف پیش میرفت