نه داستانشون کلا متفاوت بود.
هرکدوم درباره یک موقعیت و یک چالش اخلاقی متفاوت بود.

۱۳ اپیزود برای کدوم نمایش هست؟

بازم ۳ اپیزود که بتونه داستانی رو شکل بده برام قابل قبوله.. ولی ۱۳ اپیزود..!!
نمیدونم شاید اینم روال مدرن و یا پست مدرنی بلشه.‌ درسته که مخاطب امروزه خیلی حوصله نداره و همه چی رو. Fast میخواد.. ولی سوالی که بوجود میاد اینه که تفاوت نمایش و تئاتر با کلیپ های اینستاگرامی و تلگرامی پس چیه؟؟ هنر بودن تئاتر مگه این نیست که مخاطب رو ۱ ساعت و اندی با داستانی بر جای خود میخکوب کنه؟؟ وگرنه خیلی از آدمها میتونن با تعریف کردن یه لطیفه یا حتا خاطره، مخاطب رو ۵ دقیقه ، ۱۰ دقیقه، سرگرم کنن...

وجدی معود سال ۲۰۰۹ یه اجرای نمایش داشت به اسم(خون وعده‌ها) نوشته خودش، که از ساعت ۱۱ صبح تا ۱۱ شب طول کشیده و استقبال هم شده بود.. هنر واقعی اینه به نظرم.

جشنواره الفبا

در مورد اجازه به مخاطب برای استفاده از موبایل و عکس بسیار باهات هم‌نظرم ! بعضی مخاطب‌ها نزده میرقصن و وااای به روزی که بهشون اجازه هم داده بشه … حقیقتا باعث عدم تمرکزم میشدن 😖

رضا جان خوب شد من و شما ردیف اول بودیم و گرنه به قول شما عذاب دوربین و فلش از ما امروز دور بود

دقیقا! ولی خب اکثریت مقابلشون تماشاچی بود. حتی چند بار صدای شات دوربین به ردیف ما هم رسید.