راه دشوار آزادی و شهروندی

امشب شاهد پیش نمایشی ناراحت کننده اما متناسب برای نمایش "کابوس های آنکه نمی میرد" بودم. یکی از مسئولین دانشگاه یا سالن مانع ورود تماشگری بدون روسری شد. بعد خانم کلاهی سر کرد اما باز هم کلاه کفایت لازم را برای آن که مقبول مسئول مربوطه افتد، نداشت. اینگونه آقایی به حمایت از او خواستار پس گرفتن بلیت ها شد و نمایش برای دقایقی به تاخیر افتاد.

تماشای نمایشی درباره ی زندگی علی اکبر دهخدا که عمری را برای آگاهیِ سیاسیِ مردم و فرهنگ فارسی گذاشت و در آن وقایعی از سوگِ کشته شدن میرزا جهانگیر خان صور اصرافیل که از نویسندگان مشروطه بود تا مبارزات بی بی خانم استر آبادی که نخستین دبستان دخترانه را با واویلا خوانی های منبریان احداث نمود تا همین پیش نمایش واقعی امروز؛ همه گواهی هستند برای راهِ دراز و پر مشقت پیموده شده در این مملکت برای حق های شهروندی -که نشان می دهد در نقطه ی صفر نیستیم- و هم گواهی است از مسئولیت مورد نیاز هر روزه ما برای راه باقی مانده ی آزادی.

یاد آر ز شمع مرده، یاد آر!