به دعوت دوست عزیزم زاهد جان به دیدن نمایش رفتم.
نمایشی شسته رفته با میزانسن‌های خوب و بازی‌های دلنشین و موسیقی‌های زیبا و طراحی صحنه جذاب و متفاوت.
متن نمایش خوب بود ولی جای کار بیشتری داشت. دیالوگ‌ها خوب بودند و در کلیت نمایش به مرور بار دراماتیک اثر را بیشتر می‌کردند.
بازی‌ها روان و دلنشین بودند. از خانم پروانه بازی بسیار خوب و متفاوتی دیدم. مونولوگ‌هایی نسبتا طولانی با بار عاطفی مناسب و بدون تپق. پس از پایان نمایش به خودشان هم گفتم انتظار این چنین بازی خوبی بر روی صحنه از ایشان نداشتم و به نظرم بازیگر توانایی بر روی صحنه هستند. بازی و صدای محمد لاریان هم که عالی بود. توانایی همزمان بازی احساسی با طنز ایشان ستودنی است.
با جمله دوست عزیزی که نوشته‌اند سانتیمانتال محض موافق نیستم. به گمانم نوع و ژانر نمایش به گونه‌ای سانتیمانتالیسم درونش داشت که به پیشبرد روایت نمایش کمک می‌کرد.
میزانسن‌های نمایش و کارگردانی نمایش در کل خوب و درست بودند، هرچند با پس و پیش کردن روایت می‌شد درام متن را بهتر کرد. متاسفانه کار دیگری از آقای دشتی ندیدم، ولی همین کاری که دیدم نشان از آتیه‌ای خوب و درخشان از ایشان داشت.
هر اثر نمایشی جدا از درخشان بودن یا نبودنش، حاصل تلاش گروهی از ... دیدن ادامه ›› عوامل است که عاشقانه صحنه و تئاتر را دوست دارند و برای به نمایش در آوردن یک متن هفته‌ها و ماه‌ها عاشقانه تلاش می‌کنند. هرچند این دلیل کافی برای ستایش کردن یک نمایش نیست، اما می‌تواند دلیلی برای دیدن آن نمایش، نقد کردن و بحث و گفتگو درباره آن اثر باشد؛ چرا که به گمان من تئاتر، فضایی برای اندیشیدن است.
خسته نباشید میگم به تک‌تک عوامل گروه.
و به امید اجراهایی بهتر و درخشان‌تر.