"نکبت دوست داشتنی"

بعد مدت ها در سالنی جز سالن اصلی تئاتر شهر، با طراحی صحنه و دکور بندی درجه یکی روبرو هستیم.
باکس اتاق کوچیک در نظر گرفته شده و با اینکه تداعی کننده محیط کوچک اتاق در یک مُتل هست، اما برای تماشاچی های کناری سالن دلچسب نیست.
میشد با نقاشی 3بعدی دیواره های مشکی اطراف باکس رو شبیه راهروی اتاق تداعی کرد.
طراحی لباس، نور و گریم، معقول و اندازه. انتخاب موسیقی خیلی خوب.
طراحی و اجرای صدا باهوش! (وقتی درب اتاق باز میشد، صدای بیرون پخش میشد و..).
بازی آقای سیاحی و خانوم پسیانی درجه یک و بازی و بیان جناب پیرزاده یکنواخت و متوسط هست.
نمایشنامه یک متن 5 ستاره نیست و بهترین اجرا از ... دیدن ادامه ›› اون هم نمیتونه نمره ی کامل رو بگیره؛ کشدار هست و دارای حفره هایی ک گنگ باقی میمونن.

امتیاز نمایش 6.5 از 10
با آرزوی موفقیت روزافزون برای پویا سعیدی عزیز.. 🍀

" سی و یک پازل ک شلخته و بد ترتیب روی صحنه ریخته میشن "

طراحی صحنه ایراد داره؛ قرارگیری نوازنده ها روبروی تماشاچی در پله ایی بالاتر از صحنه، از اجرا بیرون میزنه.
طراحی لباس معمولی، نور معمولی، گریم خاصی نیاز نبود و موسیقی خوب.
بازی خانم نورا هاشمی و هومن کیائی خیلی خوب اما با دو سبک بازی مختلف از دو بازیگر اصلی نمایش مواجه هستیم ک مخصوصن در ابتدای نمایش توو ذوق میزنه؛ گاهی در بازی این دو عزیز اُور اکت در فرم اجرا و بیان مشهود میشه. سایز بازیگران اندازه. بازی خانوم نازنین احمدی نسبت ب نمایش "خبری از او نیست" بهتر شده اما همچنان زمخت و ضعیف در چشم ها رسوب میکنه.
متن مشکل داره؛ پِی رنگ های بسیاری ب خط داستانی افزوده شده ک کار رو خراب کرده؛ این حجم از اتفاقات برای زمان نمایش بیش از اندازه هست. دو سه نقش هجو در نمایش طراحی شده ک با نبودشون چیزی تغییر نمیکنه!؛ مثل نقش خانوم داننده ... دیدن ادامه ›› فرد و..
نمایش بر اساس کانسپت های پر فروش یک سال اخیر بسته شده؛ مثل تهران پاریس تهران و.. (یک ترکیب برنده همراه با خانندگی روی سن برای جذب مخاطب عام)
و نسبت ب نمایش "خبری از او نیست" پسرفت محسوب میشه.

در مجموع از تماشای "سی و یک رویا" پشیمون نیستم اما با ندیدنش هم چیزی از دست نمیدید.
امتیاز اثر 5 از 10

با آرزوی تماشای بیشتر خانوم هاشمی و جناب کیائی عزیز..🍀

" کمدی، گروتسک، سیاه با رگه های ابزورد"

دقیقن با چُنین ترکیبی مواجه هستیم؛ هدف نمایش 100% کمدی هست با نگاهی کاملن طنز ب مشکلات ناشی از بیماری شیزوفرنی.
شاید اولین گارد در ذهن مخاطبانی ک انتظار ب تصویر کشیده شدن حداقل قسمتی از درد و رنج این بیماران رو دارن، از همینجا شکل بگیره.
البته نمایش اَشکال مختلف این بیماری رو نشون میده، مثل حرف زدن با اشیا، با افرادی ک بیمار در گذشته درباره شون مطالعاتی داشته و یا در دوره یی از زندگیش حضور داشتن و.. .
موسیقی خیلی خوب، ترکیب انواع سازها، طراحی حرکت خوب، اما برای اشیا جای بهتر شدن داشت.
طراحی صحنه متوسط(ایده ی پرده های سپید خیلی خوب بود). طراحی لباس برای اشیا ضعیف، نکته ی جالب تفاوت رنگ لباس بیماران با سایر بازیگران بخصوص بازیگر نقش ذهنشون بود. طراحی نور میتونست خیلی بهتر باشه.گریم متوسط.بازی ها در یک سطح استاندارد و یک بازی خیلی خوب دیده شد.
متن نمایش خوب هست، اما ... دیدن ادامه ›› ب نظر من کش دار شده و میتونست کوتاه تر باشه.
با توجه به پرمخاطب شدن این نمایش، فرمول ارائه ی یک اثر درخور و حفظ گیشه متناسب رعایت شده.
امتیاز اثر 5.5 از 10

برای من هم کلامی با جناب اقای رحیمی بسیار لذت بخش و ارزشمند بود.
ب امید تماشای مجدد دست اندرکاران شیزوفرنی و موفقیت روزافزون عزیزان.. 🍀

" شبیه ایستادن کنار خیابان و تماشای یه گروه موسیقی "

نمایش بود، نه خیلی!؛ ساز و نواختن فوق العاده ایی داشت، نه!؛ شاهد بازی خوبی بودم، فقط دو قسمت(گرگ و سگ)؛ نور، طراحی صحنه و لباس معمولی.. .
اما حال خوبی گرفتم، از پرواز افکارم حول کشتی، از قدم زدن در روستا حین عروسی و بعد مُردن!، از رقصیدن با خانومی ک..... اسمشو یادم نیست!.
دقیقن شبیه یک شب بهاری کنار خیابان و رقصیدن با صدا و موسیقی..
نمره نمایش 4
از تماشای "دوستان" پشیمون نیستم اما با ندیدنش هم چیزی از دست نمیدادم.
با آرزوی تماشای دوباره ی عزیزان بر صحنه ی فقط تئاتر..🍀

نمایش های ابزورد و سورئال خیلی باب میلم نیستن، اما این کار باعث شد دیدم نسبت ب کارهای ابزورد عوض شه!.
متن خیلی خوبه، در واقع نقطه ی قوت اثر همین متن هست و باز ب این نتیجه میرسم ۶۰٪ یک نمایش متن اونه.
اما اضافاتی هم داره و ریتم اثر مخصوصن در نیم ساعت ابتدایی خوب نیست.
تقریبن طراحی صحنه نداریم!، ایده ی صندلی ها روی کوه رو دوست داشتم. طراحی و اجرای نور ضعیف هست، حتا اگر ب عمد یا بحث بودجه این موارد ب این شکل ساده طراحی شده باشن، باز هم جای خلاقیت بیشتری داره.
طراحی لباس از نظر من تناقض داره( از تیشرت و شلوار گرمکن تا سارافون مدل قدیمی).
برای موسیقی میشد انتخاب و اجرای خیلی بهتری داشت، ک ب تاثیر کار بر ذهن مخاطب کمک بسزایی بکنه.
بازی ها تقریبن در یک سطح، معقول اما جای بهتر شدن بسیار هست.
مرگ خانوم پاتزر ارزش تماشا داره.
نمره ی من ۵.۵ از ۱۰
با آرزوی موفقیت روزافزون شما عزیزان.. 🍀